Bekijk het PDF bestand.

Piet zong niet, ging niet in op de vriendelijke verzoeken van tante
Stans .
Hein heeft gelijk, dacht zij ; de koopman heeft me bepaald bedot,
'n wijfje voor 'n mannetje verkocht .
Die gedachte hanteerde haar . Ze moest er het hare van hebben .
In het benedenhuis woonde een dame, die er ook kanaries op na
hield . Van die leende zij voor een halven dag een vroolijk wijfje,
dat ze dicht bij Piet in het groen zette .
Het wijfje sprong vlug van het stokje op en neer, tjilpte, maakte het
hof aan Piet, maar Piet nam er niet de minste notitie van .
Hij at, dronk, ravotte, tjilpte zelfs niet weerom . Een schrikkelijk
ongevoelig dier . Een hart van steen .
'Zie je wel dat onze Piet 'n wijfje is,' zei Hein then middag, toen
Starts hem de lotgevallen van den dag verteld had, 'positief 'n wijfje
- anders zoud-ie gezongen hebben . En wat groeit-ie! Hij is we1 tweemaal
zoo groot!'
`Onzin! Onzin!' zei Stans benauwd, 'dat bestaat niet . Da's je verbeelding
. Hij heeft pas gegeten . . .'
`Dan is die ziek,' meende Hein ; 'Zoo'n dikte is ongezond .'
De ouwe dame zat terneergeslagen bij de kooi . Nu al twee weken
had ze over niets anders gedacht dan over Piet's welvaren . En nou
zoo'n tegenslag. 'n Ziek wijfje in plaats van 'n zingend mannetje .
Maar 't dee er weinig toe . Ze kon Piet niet an z'n lot overlaten .
't Was 'n lief, gehoorzaam tam diertje en as-ie nbg vetter werd,
had-ie kans in 'n beroerte to blijven . 't Beest moest zich ook wel
gruwelijk bij z'n zaadbak vervelen . En allicht kwam 't 'r dan toe
zich ziek to eten .
De veearts zou 't weten .
Hein was nauwlijks de deur uit of ze zond een kruier naar 'n veearts
in de buurt .
Ze bracht een zenuwachtigen middag door, telkens uitkijkend naar
de deur. Maar hij kwam eerst tegen den avond toen Hein thuis was .
'Meneer,' zei Stans, `we hebben een engel van 'n kanarievogel die
niet zingen wil en zoo akelig groeit . . .'
'Groeit?' vroeg de arts verwonderd, die al meer mals had gehoord,
maar zoo iets nog met .
`In den tijd van twee weken is-ie wel tweemaal zoo dik geworden,'
zei Hein, 'ik heb al aan jonge kanaries gedacht .'
90