You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Ze antwoordde niet, weerde me heftig af, snikte woester . Ik begreep<br />
'r geen jota van, werd op mijn beurt ontstemd .<br />
'Klaasje, schei uit asjeblief - asjeblief, he? - schei uit met die kuren .<br />
Wat leg ik je in den weg . . .? Wat heb ik misdaan . . .? We zijn toch<br />
pas weer de beste vrienden geworden . . .! Toe, kom aan tafel!'<br />
Ze keek me van 't hoofd tot de voeten doodelijk-vernietigend aan,<br />
holde de kamer uit, sloot zich in de logeerkamer - 't ergste teeken<br />
van komend onweer! - op .<br />
Ik, driftig, me van niets bewust, bediende de meid, roerde geen<br />
asperge aan .<br />
'Wat 'n zonde, meneer! Hoe ken u de dure asperges laten staan!'<br />
verweet die goedig : ` . . .daar dacht mevrouw u zoo'n pleizier mee<br />
to doen . . . daar heb ik vijf groentenwinkels voor moeten afloopen,<br />
omdat mevrouw u verrassen wou . 't Is net de eegste bos, die in de<br />
stad is to krijgen . . .'<br />
Ik snapte .<br />
In 'r stemming - 'r stemming van berouw en toeschietelijkheid, had<br />
zij, om 't ook materieel 'goed' to maken, de meid uitgestuurd om<br />
me op 'n primeur, waarbij 'k in normale omstandigheden gewatertand<br />
zou hebben, to trakteeren - en in plaats dat hartelijk to apprecieeren,<br />
had 'k formeel-bruut geroepen : `Wel allemachtig, weer<br />
asperges!'<br />
Hoe mal 't je lijkt, beste jongen, en hoezeer 't 'r al-ziek-zijn bewees :<br />
't ongeval met de asperges en 't langademig dispuut, waarbij ik moest<br />
bekennen hoe ik met vrienden geluncht en twee bos naar binnen<br />
gewerkt had, dat ongeval knauwde 'r zoo, dat ze 'r feitelijk niet meer<br />
heelemaal boven op kwam . . . Als je bij Coba to laat koffiedrinkt -<br />
buk dan niet, jongen . Wanneer je mekaar niet vanaf 't begin vrijheid<br />
laat, wordt je huwelijk 'n ramp . Onthou dat . 'n Vrouw die van<br />
'r man 'n filister maakt, begaat 'n misdaad, jongen . . .'<br />
Coba deed 'n beetje humeurig. Ik vertelde 'r grootva's verhaal .<br />
Vat 'n akelige ouwe man!', viel ze uit : ` . .t wat kan 'n man nog<br />
meer verlangen dan 'n vrouw, die zoo van 'm houdt . . .? Maar wij,<br />
ventlief, krijgen over zulke bagatellen nooit woorden, he . . .? Wat<br />
zit je nou stil . . .? Waar denk je aan? Als je geheimen voor me heb,<br />
word ik heusch boos, hoor . . .! Ja, je keek daar zoo vreemd uit je<br />
oogen . . . Nee, toe zeg 't . . . Waar dacht je aan?'<br />
228
Change language