Bekijk het PDF bestand.

"n Brief?' herhaalde ik, zoo niet schrikkend, dan toch met gespitste
aandacht : 'Heeft u 'n brief van den directeur onder uw oogen
gehad?'
'Natuurlijk, natuurlijk!' zei ze : 'ik was gisteren boven om to hooren
hoe 't met meneer Smit ging, en toe liet-ie me de brief lezen .'
'n Brief met 't firmastempel van ons theater?' informeerde ik .
` . . . Ja, zoo precies heb ik d'r niet na gekeken,' praatte 't vrouwtje,
"n brief is 'n brief . . .'
Meer vragen dee'k 'r niet . 'k Wist genoeg . . .
Bij 't vlug de trap afwippen - 'k had me ongemanierd verslapen -
botste 'k bijna tegen m'n buurvrouw met de zwarte oogen .
`Pardon,' zei 'k haastig uitwijkend, toch niet zoo haastig of 'k zag
'n vermoeid gezichtje onder 'n slordig opgestoken hoed .
Even keerde 'k me nog om.
`Hoe is 't met meneer?' vroeg ik .
'Goed!' antwoordde ze schuw .
Toen zei 'k, zonder spot en zonder eenige hatelijke bedoeling : 'Als
ik u 'n raad mag geven, mevrouw, laat u dan niemand meer uw
telegrammen en brieven lezen . Dat is 'n gevaarlijk spelletje . . .'
Ze antwoordde niet. Ze vroeg niet wat 'k bedoelde . Ze keek me
alleen met angstig-gejaagde oogen aan . En kreeg zenuwtrekkingen
op 'r gezicht, of ze moeite had 'r tranen in to houden .
Dat was de laatste keer, dat ik 'r zag .
Ik schreef 'r nog eens. Drie dagen later . 't Adres van 'n visitekaartje
met rouwbeklag .
ASPERGES
In herinner me, hoe 'k na oom's begrafenis, met grootva in de tweede
volgkoets kwam to zitten - en hoe 'k daar met meerder verbazing
over 'n onvermoed ding op 't kerkhof, dan met verdrietig gemijmer
over den een of twee keer gezienen vervelenden oom, nadacht.
'Geef je arm, jongen,' had-ie gezegd, zoo toen de ongezellige plechtigheid,
waarbij haast niemand 'n traan liet - de onhebbelijk-stugge
vrijgezel scheen in niemand 'n vriend to hebben - voorbij was: 'geef
22 1