Bekijk het PDF bestand.

terwijl moeder huilde .
D66d had-ie 'm niet to slaan, want den volgenden avond droegen
ze dolle Jan de woning binnen, bloedend, bewusteloos . Lijkwit
nam de vrouw 'm in 'r armen, lei 'm in de alkoof . Om 'n Brie-cents
vlieger van 'n kameraad uit 'n boom to halen, was-ie 'r in geklommen
en toen de helm van 'n smeris onverwacht om den hoek koperde,
had-ie 't gewaagd naar benejen to springen, bang voor nieuwe
herrie thuis, was met z'n rug op de brugleuning terecht gekomen .
Dat was de laatste dolle streek van dollen Jan.
De dokter die, dadelijk gehaald, 't kind onderzocht, terwijl de
moeder met beloopen oogen en 'n koortsig-bevende hand met 'n
kaars bijlichtte - 'n heele koek kaarsvet zwamde 'r rooie vingers om
- de dokter, met de glinsterglaasjes van 'n lorgnet onder de wenkbrauwen,
fluisterde met de kruiersvrouw toen-ie klaar was, en die,
de kaars zoo wild neerzettend dat ze van 't tafelzeil sliepte, propte
'r voorschoot voor 'r mond om de stille, angstige meissies, die door
't zien van 't bloed geen geluid dorsten geven, niet mee an 't snikken
to krijgen .
'n Half uur later kwam de kruier van 'n karwei terug, zag 't ijs in de
waschkom en de vrouw met behuilde oogen . Weer werd 't in den
hoek gefluister, hoesten van ingehouden gesnotter - hij, zachtjes in 't
donker der alkoof stappend, vroeg met 'n stem, die niet bij 'm scheen
to behooren : `Ben je nog wakker, Jan?'
'Ja, vader .'
`Hoe gaat 't 'r mee?'
`coed, vader - maar 't ijs is zoo nattig .'
Effen zou-ie opzitten, om in de kamer, waar de kinderen, die nog
opwaren, zoo ongewoon stil deeen, to kijken .
'Oe! Oe!' riep-ie, terugzwikkend . Pijn as 't dee! 't Zweet brak 'r bij
uit . De heele alkoof scheen 'r licht van to worden . . .
Zoo dadelijk-erg as de dokter 't ingezien had was 't niet . 't Taaie
lichaam van den jongen hield 't uit . En dat werd de grootste ellende .
De eerste dagen zaten Sientje en Cor en Ansie en Bet en Zus, als
verschrikte droomstertjes aan de tafel bij 't puiraampje, vies en klamangstig
wanneer de dokter 't nieuw verband aanlei, moeder de opstuipende
lappen met 'n bleek-bezorgd gezicht in den vuilnisemmer
dompte - de eerste dagen liep vader op z'n sokken naar de alkoof,
1 5 5