Bekijk het PDF bestand.

cureeren . Roet in boter gerold was zoo goed . Daar werden ze radikaal
beter van .
Margriet hield de kip vast . Suzan, op een stoel veegde roet uit den
schoorsteen op een bakje . Gewichtig begon ze pillen to rollen, de
vingers zwart glimmend .
'Kan nooit deugen,' protesteerde de geleerde zuster ; 'als je mijn
raad volgde, dan hield je 'm hier in de keuken bij 't warme fornuis
en dan pakte je 'm lekker in flanel . 'n Verkoudheid genees je alleen
door warmte en transpireeren . Roet helpt niet . Dat's allemaal bijgeloof
. .'
'Nou dat weet 'k zoo niet,' philosofeerde Suzan, 'n pil draaiend
tusschen de handvlakken ; 'heb je 'm goed vast?
Ali, de dienstmaagd, nam de kop van de kip in haar eeltige vingers,
opende den snavel en Suzan - heel handig - duwde een glibberige
roetpil in bet keelgat . De kip stikte bijkans .
`Ik zou 't toch wel is bij de kachel willen probeeren,' hield Juffrouw
Margriet hoofdschuddend vol, `en kouwe compressen op de oogjes
lijkt me uitstekend . . .'
'Wacht nou eerst maar is af,' zei Suzan en achtereenvolgens duwde
ze zes roetpillen in bet keelgat .
Het hielp niet .
Goudkop bleef op de stok, de oogen toegezworen .
Toen besloten de ouwe juffrouwen, vreeselijk bedrukt, - en dit op
advies van den melkboer, die er wel honderd hield - bet dier of to
doen maken .
Tegen den avond zou Ali 'm meenemen in 'n kapot tafelkleed en
'm zoo verdrinken - natuurlijk met wat steenen er bij .
Maar toen de kip al gepakt zat, begon juffrouw Suzan to huilen .
De stakkert verdrinken, 't lieve snoesie dat zooveel lekkere eitjes
gelegd had, nee - voor geen goud . Ze wou nog 'n dag-ie wachten .
Je kon niet weten . En Margriet, bleek, zenuwachtig, stond er op,
dat 't snoesje in de keuken zou blijven bij 't fornuis .
Zweeten was alles . Bij bet licht van de lamp voerde ze 'm geweekte
beschuit met suiker en gekookte grutten . Dien nacht sliepen ze
onrustig - de kip en de juffrouwen .
Eerst twee dagen later lieten ze bet toe .
94