Bekijk het PDF bestand.

Nou liep-ie . Z'n laarzen kraakten .
Nieuwe laarzen . Je zag ze glimmend loopen over 't tapijt . Geen
woord . Wat deed-ie nou? Waarom hoorde je Marietje geen kik
geven? Had-ie 'r weggemaakt zooals altijd met operaties? Allemachtig
wat 'n stilte . . .!
Opgehitst sloeg Bultje het boek toe, sloop naar de deur, luisterde .
Geen geluid - geen gepraat. Sust! Nou zei die wat . Nou begon Marietje
to huilen . 't Schaap! 't Arme kind! - Nou weer niks. Stilte .
Lieve God wat was dat schrikkelijk . 't Angstzweet brak je uit . He . . .
Is dat schrikken . . .! Ze riep au! Ze had au! gezeid en nou weer niks .
Je stond 'r geregeld bij to beven - je wer d'r warrem en koud van . . .
Gejaagd liep Bultje van de deur weg, ging zitten in een stoel bij
het raam. Nou hoorde je Marietje huilen . 0! 0 . . .! Dat schaap .
Dat schaapie . . . Hoor nou! Hoor nou! - Rillerig stak hij de vingers
in de ooren . Hij kon 'r niet tegen . 'n Operatie en bloed - daar
kreeg-ie kippevel van . Stevig drukte hij de vingers aan . Toch hoorde-ie
gillen, kermend gillen . . . Hij hield 't niet uit. 0! 0! 0 . . .!
De dingen in de wachtkamer namen dwaze proportion aan, de tafel
werd grooter, deinde weg, heel ver schuin-achterover - de stoelen
schemerden heen - bet werd alles 'n heete, weed benauwenis . . .
Dokter maakte hem bij . Hij was stillekens flauw gevallen bij de
gedachte dat Marietjes kies 'r met 'n knak uit was gekraakt .
DE KRANS
In de zaal klonk het oude geraas .
'Halen!' riep de regisseur .
Bokje keek door een gaatje van de coulis . Z'n pruik had-ie al in de
hand genomen . Het doek schokte omhoog . Weer zag-ie ze buigen .
En verdraaid weer een krans voor Hein, den komiek . Bokje kneep
de pruik tot een prop . Jaren, jaren was-ie aan het tooneel en nog
nooit had-ie 'r een gekregen . Hij dee niet mee an de komedie van
zoo'n kerel om zich zelf 'n krans to koopen . As-ie dat had willen
doen, had-ie 'r al honderd gehad . Kijk 'm nou buigen bij 't voet-
1 22