Bekijk het PDF bestand.

toen moste we zoo lache . . . want je zag wel dat 't de meid was . . .
En die jongen van Roosie dat was zoo'n vieze, die dee nog in z'n
bed net as Jacob . . . en dan zei de juffrouw : as je 't weer is doet
zal ik 't an Sin-Nikolaas vertelle en toen dee-die 't w66r . . . en toen
most-ie thuis blijven voor straf . . . en die Betsy is met d'r jurk in 'n
plas gevalle . . . En die dokter was zoo'n aarige man . . . Die dee zoo
gek . . . En dan most-ie hoore door 'n maschien hoe me aasem zat . . .
En dan zei-die diep-aseme . . . diep-aseme . . . En dat kriewelde
zoo . . .'
`En wat kreeg-ie 's morges? -, informeerde Saar, nieuwsgierig,
zwakjes-afgunstig .
'0 . . . 's morreges moste ze allemaal in de zee . . . allemaal een voor
een . . ., cerst de meissies en dan de jonges . . .'
`In de zee?', vroeg moeder.
`Ja maar ikke niet . . . ikke niet . . . De dokter zei dat 't niet goed
voor me aasem was . . . maar Betsy en Rachel en Rosette en Anna . . .
En dan mocht ik kijke . . . En dan krege ze jurrekies aan . . . En as
we dan thuis kwamme atte we brood en melk . . . En die Simons
die had met krijt op de muur geschreve : Rosette is 'n spinnekop . . .
En toen was de juffrouw zoo boos . . . En as 't regende dan zatte we
in de verandah en dan deje we blindeman en allemaal spelletjes . . .'
In Haarlem stapten ze uit om tante Serre op to zoeken, nu ze toch
op rein waren . 't Ging in 66n moeite door en zoo gauw was je niet
weer uit Amsterdam weg . Eerst tegen den avond kwamen ze in de
Jodenbuurt. Isaac zat voor de deur, slaaprig, moe . 't Werd een kort
bekijken van 't kind . De buren van 66n, twee, drie-hoog die moesten
bet zien, verwonderd over de pracht van een kleur die 't had . Er
werd gepraat, geredeneerd over de twee kilo, drie ons, maar 't kind,
moe, gewend aan vroeg-naar-bed-gaan in die twee maanden was in
slaap gevallen in de armen van Saar .
`Leg jij d'r effen na bed, Saar,' zei moeder, warm van de reis .
Saar sjokte de trap op, twee-hoog, doorliep bet portaal waar een
zoet-muffe stank was, deed open de deur . Bij bet licht van de maan,
die zwakjes de kamer doorzilderde, kleedde ze Esther uit, wier hoofd
telkens loom glipte op zij . Op bet matras op den grond lagen David,
Moos, Rebekka en Jacob .
Saar trok de deken wat weg, lei 't kind mast Jacob, die nijdig zich
omdraaide en de deken weer stoppend om de lijfjes der vijf, ging
63