Bekijk het PDF bestand.

'Motte we 'r niet uit, grootmoe? vroeg bet kind .
`Ja - strakkies, strakkies . . .'
`En de wachter bet gezeid . . .'
'Ach wat!V
'En as we opgeslote worde?'
`We worde niet opgeslote . . .'
Zij zaten dicht bij elkaar, de grijze grootmoeder, bet kind . Schemering
kroop over de daken, zwarter werden de toppen der boomen .
Buiten de hekken klonk bet geraas van karren, bet stemmengerucht
van menschen en kinderen .
De vijver, bleeker van waterglans, kromde tusschen de grasperken,
de zwanen voortdreven statig, de halzen trotschlijk gerekt .
De oude zat gebogen, bet kind dommelde in, leunde tegen haar aan .
Zoo werd bet avond, avond van loome broeiende luchten . De lantaarns
werden ontstoken, licht kwam in de verre ramen der huizen .
Over bet water waasde een zacht-zijden damp, die teer de grasperken
bekroop, de struikjes deed drijven .
Vager werden de lijnen der boomen, schimmen van zwart met
angstigend fluisterbeweeg van de blaren .
Het kind was ingeslapen, bet hoofdje in den schoot van de wakende
vrouw.
De klok sloeg elf - de klok sloeg twaalf .
De straten waren zoo rustig als bet park -, klonk alleen de dreunende
stap van een agent .
Ook de oude sliep, zittend, met rustig beweeg van bet hoofd, als
wiegde bet kalm op bet spelen van wind .
Maar in de wolken beefden vlammingen van wit, vinnig licht .
Soms leefden uit bet duister heele dakenbrokken op, daken met
gelijke pannen, zwarte, bleekroode pannen en zwijgende schoorsteenen
.
Soms vlamde bet donker been, boorden aan uit den nacht boomen
met staalgrauwe takken en witte bladeren .
Soms was de vijver glazig-wit, met spiegelende oeverranden . De
wind stak op, schudde driftig de bladeren .
Eerst zacht viel de regen, toen sterker en striemender .
De oude werd wakker . Een bliksemflits doorsiste met paarse kwaadaardigheid
de wolken . Er kwam nog geen slag, maar de regen
barstte geweldiger .
1 2 8