Bekijk het PDF bestand.

omringde oogen onder de vergroeide wenkbrauwen, als 'n kind van
'n jaar of acht uit. Alleen z'n groote, wijd van 't hoofd staande
ooren, lellen tweemaal zoo lang als 't verlegen neusje, deden 'm
ouder lijken . Met 't kreupel been was-ie geboren, juist en waarlijk
'n bof, toen z'n vader, die letterzetter was, voor den eersten keer
aan loodvergiftiging leed en 'n veertien dagen vrijaf had gekregen .
Dat was 'n werker - de magere man, dien-ie zich nog best wist to
herinneren . Als-ie in de nachtploeg van de krantedrukkerij ingedeeld
was, ploeterde-ie overdag thuis - voor eigen rekening bestellinkjes
enveloppes, visitekaartjes, bruilofsvoordrachten uitvoerend -
had-ie de dagploeg, dan prutste-ie tot laat in den nacht . Z'n eenige,
sterke, 'm op-de-been houdende illusie was 't bedaard aan potten,
stuivertje bij stuivertje, kwartje bij kwartje, altijd door in de hoop
de goddelijke hoop, nog Ins voor zichzelf 'n klein drukkerijtje to
beginnen, eigen baas to worden .
En dat zou-ie bereikt hebben, na nag een paar jaar hard sloven,
als z'n zwakke longen tegen 'n tweede loodvergiftiging bestand
waren geweest - 't Lange ziekbed slokte de spaarcenten - vader stierf
in 't hartje van den winter - Lodewijkje, met twee oom's en 'n
buurman, bewezen de laatste eer - en de weduwe ging uit schoonmaken,
om d'r kacheltje warm to houden .
De eerste jaren bleef Lodewijkje op 't kamertje met de alkoof passen,
maar omdat 'n jongen van dien leeftijd de handen uit de mouwen
dient to steken, keek oom voor 'm uit .
Twee dagen wurmde 't minne kereltje, dat zoo'n liefhebberij in
't vak van z'n vader had, op 'n groote drukkerij . Toen vond moeder
'm 's avonds grienend bij 't gloeiend kacheltje . De jongens hadden
'm zo6 gepest, de baas was zoo an 't opspelen geweest over slordig
gesorteerde letters, dat-ie 'r in schafttijd vandoor was gehold, zoo
gauw als 't met 't kreupel been kon .
Op 'n andere zetterij lukte 't evenmin . 't Schuwe, zwakke, verlepte
ventje, op school al gekweld en bespot, werd door de gezonde,
speelsche leerjongens in de maling genomen . Z'n boterhammenzakje
was zoek of met ouwe prullen gevuld - z'n fleschje water en melk,
door moeder klaar gemaakt, hielden ze onder de kraan .
'Dat wordt wat moois met jou!' klaagde de weduwe : 'je bent haast
'n man - alleen ken ik 't brood niet verdiene! Je vader most 't zien,
hoe je to keer gaat . . .'
1 98