Bekijk het PDF bestand.

ROSSELIES
Op een dag, juister gezegd op een avond, nag juister op een ni cht -
het ware wist niemand : het moest laat in den nacht tegen den
vroegmorgen gebeurd zijn, zonder getuigen ; zij zelf was buiten
westen - was zij van de keldertrap gevallen . Daantje, haar knecht
(officieel heette hij uitsmijter) had haar bewusteloos gevonden met
het hoofd tegen een vat jenever. Van of die historie had ze een
verlamming in de beenen . Ze was bang voor politie . Van 'n dokter
kwam politie .
"t Komt 'r oak niks opaan,' redeneerde Rosselies : "k zit achter me
buffet en me klanten kommen, al kan ik niet meer loopen .'
Ze liep toch weinig. Ze was zoo vet geworden van het rustig leven
in de kleine herberg, dat ze er altijd tegen op had gezien 'n loopje
to maken . En wat geen pijn dee hinderde niet . In het begin werd
er door de smokkelaars, boeren, stroopers wat gepraat over de beenen
van Rosselies, had elk een ander huismiddel, maar al heel spoedig
wende iedereen er aan, zou het eenige verrassing gegeven hebben,
als Rosselies achter het buffetje gesta .on had .
Elken morgen reed Daantje den rolstoel achter de aanrechtbank ;
elken avond of nacht reed hij haar naar de achterkamer, waar ze
in de bedstee to kruipen wist .
Ze was fameus-leelijk . Haar hoofd was bol, met afhangende koonen
en 'n sproeten! 'n sproeten! Ze had een huid van enkel sproeten,
sproeten op den neus, sproeten op het voorhoofd, sproeten op de
oogleden . Zonderlinge 'speling' van natuur : haar kinspitsje was
blank gebleven, van een zachtteere huidkleur, wat uit de verte den
indruk maakte, alsof er daar een kwakje meel was . Rosselies was
rood . Ze werd Rosselies genoemd omdat ze rood was en omdat ze
aan niemand van haar clientele crediet gaf die zoo onwellevend was
haar 'rooie' to noemen in plaats Rosselies . Rosselies droeg het haar
opgeknot met een veterbandje, van voor luchtig opgekamd als
geklutst eierwit . Zoo zagen de klanten haar elk uur van den dag,
bol en sproetig onder den nimbus van rood, luchtig haar, - bijna
voortdurend met de armen gestut op het zink van de aanrechtbank .
Het werd tegen Vasten . Rosselies had altijd meegedaan aan Carnaval,
haar taveerne versierd met sparregroen en muzikanten aange-
56