Bekijk het PDF bestand.

KIES
Toen Bultje de laatste lantaarn had uitgedraaid, schouderde hij
z'n lat, liep met ijverige dribbelpassen den langen weg terug .
Het was vijf uur . Grauwe morgenschemer dampzwaar lag over de
daken . 'r Slenterde 'n agent . 'r Gingen werklieden vaal en plomp
in het geaarzel van den komenden dag .
Bultje zette 't tot 'n drafje. Zijn hoofd leek to verzinken in den
zwarten, builenden rug . De lat met den haak dreigde als een speer .
Vat heb jij 'n haast!' riep de agent, de wollen handschoenen
kloppend, dat de damp er langs schudde .
`O man! 0 man!' schreeuwde Bultje, kortademig van het snelle
gaan .
Meer zei hij niet .
Puffend, hijgend, liep hij de gracht over, sloeg het zijstraatje in,
klopte aan de deur van de kelderwoning .
Marietje dee open . Haar wit gezichtje leek witter door den doek
er om heen en den grauwen ochtendschemer, die de ruiten aan de
overzij glanzen deed met het staalgrijs eener stilstaande verschrikking
.
'Nou?' vroeg Bultje, nog op de stoep .
`O vader! Vadertje!' huilde zij, de zwarte vingers om den mond.
'Wel allemachtig!' zei hij kwaadaardig, 'heb je 't nog is met brandewijn
geprobeerd?'
`O ja,' klaagde zij kermend ; `o ik ga dood . . .!P
'Nou! Nou! Nou!' gromde hij .
Zij huilde drensend ; hij schonk zich 'n kop koffie . 't Was niet to
doen . Den heelen nacht had ze 'm wakker gehouwen . Anders
sliep-ie tot half vier, ging de lantaarns uitdraaien, tukte wat na als-ie
klaar was . Vannacht kwam 'r niks van . 't Schaap hield je wakker .
'n Onmensch zou nog niet geslapen hebben bij zoo'n gelamenteer,
laat staan bij 't gekerm van je eigen pleegdochter . Bij de tafel schudde
ze 't hoofd, soms gillend van pijn .
Bultje, die een stevig gebit had en maar eens was getrokken, wist
wat 't was .
'Hij mot 'r uit,' zei hij driftig z'n schoenen uitschoppend .
`O nee, niet trekken!' klaagde het meisje .
'Niet trekken? - Wacht jij maar is . Nou het 't lang genoeg ge-
1 1 9