Bekijk het PDF bestand.

Zij waren doordrenkt, rilden van kou . Met de drijvende bovenrokken
om de hoofden wachtten zij onder de boompjes, fluistrend
van angst, schuw de oogen sluitend bij bet heftig schieten der
stralen, bevend bij bet gerommel van den donder .
Zoo zagen zij langzaam bet lichten verminderen .
Het onweer duurde voort .
Het park werd donker . Aarzelende trekkingen van licht beefden
nog over de daken, over de toppen der boomen . Een zoete geur
steeg uit bet groen .
De vrouw nam bet meisje opnieuw bij de hand, ging naar de bank .
`We moeten maar wachten, Aal, tot 't hek opengaat, he?'
`Ja,' snikte bet kind .
Dicht bij elkaar zaten zij in de regen, de voeten hoog gelicht van
den grond . Rondom stonden breede plassen . Van de bladeren dropen
stralen . Maar nat als zij waren voelden zij bet nauwlijks .
Zij spraken niet, moe, verkleumd .
Er sloeg ergens een klok . Een, twee . Het bleef regenen, gestadig,
geduldig regenen .
In den vijver, in de plassen, op de bladeren ruischte bet veer .
Toen zei bet kind : 'Groomoe, als we ons gingen verdrinken . . .'
Dat verschrikte de oude .
`Wil je je mond houen,' zei ze hard ; `kom wat dichter bij me
zitten . . .'
Ze sloeg haar natte rok om bet meisje, drukte bet hoofdje tegen
zich aan, tot ze de slaap-overgeving van bet kind voelde . Bevend van
kou bleef ze waken, kijken naar de omtrekken van den vijver,
denkend aan wat er morgen gebeuren moest . . . morgen .
De dag begin to grauwen . De lantaarns werden gedoofd . Het kind
sliep rustig .
De regen hield drensend, kletterend aan . . .
GEOLIED BORDJE
Voor de huisdeur ketste bet hoefgetrappel der wachtende paarden .
`Toe dan!' zei Henk : `kwart voor twee - we hebben geen tijd to
1 30