Bekijk het PDF bestand.

verliezen . . .'
En Johan, even ongeduldig, even netjes gerokt, betrommelde bet
tafelblad .
`Nee - ik durf niet,' spotte vader : 'twijfel jij dan nog 'n moment?'
'Kom,' drong moeder aan : 'zet maar gerust je hoed op - ik vin 't 'n
aardige verrassing . . .'
`Liever niet,' hield ze bijna-angstig vol : 'stel je 't geval, dat nou
nog is . . .'
Al de stemmen knapten driftig baar aarzeling . Vader riep luidruchtig
ho-ho! - moeder haalde de schouders op . Henk en Johan
schreeuwden haast nijdig dat ze mal was, dat 'n niet hielp of je bang
dee, dat 't nou zoo secuur was als tweemaal twee vier . . .
'Jongens,' zei ze verlegen : 'gaan jullie nou alleen - dan dek ik de
tafel of - dan - dan - Da's toch veel huislijker voor Edi!'
`0 jij zenuwschepseltje,' lachte vader : "k zou je wel is voor erger
dingen willen zien staan . . .'
`Dan niet,' zei Johan spijtig : 'klaar Henk?'
De trap kraakte onder hun stampend geloop, de koperen roeden
rinkelden, de deur bonste dicht en bet hard gehamer der wielen
doorklepperde het straatje .
Vader voor het raam keek de jongens na .
Coba dekte . Anders dronken ze om half een koffie .
Vandaag zouen ze 'r niet aan gedacht hebben .
'Nog 'n half uurtje,' zei moeder, ongerust in den leunstoel . Door
het spionnetje overzag ze de straat . Het rijtuig rolde den hoek om .
'Zet toch 'n ander gezicht,' bromde vader zich plots omkeerend :
je brengt ons allemaal uit de stemming .'
`Ja papa,' zei ze schuw .
`Ja papa, ja papa,' herhaalde hij knorrig - als-ie niet op tijd at en
dronk, werd-ie van 'n vervelende prikkelbaarheid - 't was 'r nou
anderhalf uur over -: `wij hebben je niet verplicht . . .'
`Nou,' suste moeder, bang voor 'n huilpartij : 'zet de bloemen ook
op tafel, Coba . . .'
Stilletjes schoof ze de kamer uit, naar de studeerkamer, in 't achterhuis
. De gordijnen hingen zwaar voor de ramen, dompelend het
vertrek in een killen schemer . Alles leek triestig, zwaarmoedig . De
boekenplanken rekten log-dreigend, de papierentafel stond lusteloosgrommend
.
1 3 1