Bekijk het PDF bestand.

praten . . . Sust, zachies . . . Geven jullie me maar zoentjes . . . Tienduizend
zoentjes! . . . Niet spreken! . . . Anders hoort pa 't! . . . Schatjes!
. . . Engeltjes! . . . Dotjes! . . . Wie kleedt jullie aan?'
`De juffrouw' . . .
'Denken jullie dikwijls an me? Dkkwijls? Heusch dikwijls? . . . Wat
wor je groot, Wim! . . . Wat wor je groot! . . . Sust! . . . Sust! . . . Niet
spreken' . . .
'Ga u niet naar pa?Y
'0 nee! . . . Sust! Wat 'n toeval! . . . Lieve, lieve schatjes! . . . Je mag
niet an pa zeggen dat je me gezien heb, hoor? . . . Volstrekt niet
zeggen! . . . Hoor je? . . . Dan kom ik morgen weer achter 't boschje .
Zul je 't doen? . . . Zul je? . . . Hou je nog van me Wim, hou je van
me?'
'Alles .'
'Zul je altijd van me blijven houen, altijd?'
'Altijd .'
`zachies. . . zachies . . . Niet zoo hard spreken . . . Zul je vooral niet
zeggen dat je me gezien heb? . . . Heusch niet? . . . Heusch niet? . . .
Als je 't zegt! . . . Als je 't zegt! . . . Wat zie je d'r heerlijk uit, schatje!
. . . Dotje! . . . Heerlijkheid!'
En haar zoenen bedonsden de twee kindergezichtjes, als in koorts .
`Ben u dood, mama?' - vroeg Mies, ademscheppend .
'Wel nee . . . Wel nee . . . Dat zie je toch wel . . . Wie zegt je dat? . . .
Wie zegt je dat?' . . .
Maar de kiezelsteenen achter het boschje kraakten en een stem riep :
` . . . Miesje! . . . Wim! . . . Hier komen! . . . Niet zoo ver weg spelen!
Waar zitten jullie' . . .
`Gauw weg, weg, weg,' zei de dame : `en niks zeggen! . . . Geen woord
hood . . . En morgen weer hier . . . Sust! Sust!' . . .
Zelf duwde ze de kinderen voort. Wit als een doode, liep ze den
weg terug .
Hij zat op de bank, kijkend naar de kinderen die niet meer speelden .
Ze zaten dicht bij nu, hoofdjes gekeerd naar de zij van bet boschje .
En ze spraken niet . De klap in drift gegeven berouwde hem . Vriendelijk
stond hij op, nam Wim op zijn knie, streelde hem .
`Ben je mijn lieve jongen?'
`Ja papa .'
`En hou je van me?'
1 4