Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
kordaat, moeder in 't essentieelst van 'r ziel, snee met onvolprezen<br />
tegenwoordigheid van geest Bennie's in den knoop geraakte broekbanden<br />
door, om 'm lucht to geven - toen snee ze snijkoek .<br />
Meneer was 'r voor - zoolang de dokter 'r niet was - 't kind pinten<br />
melk to laten drinken, methode die altijd en in de ergste gevallen<br />
hielp - mevrouw, bleek-geel van zenuwen, wou 'r niet van hooren .<br />
'n Ingeslikte speld wikkelde je in koededeeg : 'n ingeslikt gouwen<br />
tientje met z'n scherpe randen in 'n kindermaagje, maakte je 't<br />
sekuurst door koek en nog is koek ongevaarlijk .<br />
Zelf kleedde ze Benjaminnetje uit. Zelf lei ze 'm in bed. Zelf brokte<br />
ze reepjes snijkoek . Zelf zat ze naast bet ledikantje en as ze an de<br />
juffrouw dacht, kreeg ze verscheurende opwellingen . Daar nam je<br />
zoo'n mensch voor! Daar liet je zoo'n schepsel mee an tafel eten!<br />
Daar lei je je eigen vrijheid, in 't eenig uur dat je met je man alleen<br />
was, aan banden, om je kind dezelfde opvoeding van andere bewoners-van-de-Gracht<br />
to geven! En daar zat zoo'n `juf' zich vol to<br />
lajen - zooas ze over den rand van de krant telkens met een half<br />
oogje op had gelet - in plaats van op de engel to passen . . .! 't Kind<br />
had met lucifers kunnen spelen . . .! Maar 't was nou ook in eene<br />
uit . . . Geen dag langer . . . Geen dag!<br />
Meneer hield de wrokkende zooveel doenlijk - alles in den steek<br />
laten ging moeilijk! - gezelschap. Met de stappen van 'n gekwelden<br />
leeuw, die z'n welp bedreigd weet - evenwel op z'n toffels, omdat<br />
't kraken van z'n zolen mevrouw gekker dan gek maakte, liep-ie van<br />
't raam naar 't ledikant op en neer, telkens gejaagd luisterend als<br />
benee iemand schelde . Omdat hij dik over zenuwen been was, en<br />
zij ziekelijk-sensitief op 'n woord, 'n beweging, 'n nog niet uitgesproken<br />
gedachte reageerde, keven ze met lijdzame intervallen, zich<br />
nauwelijks voor den zoon met 't gouden tientje in maag of ingewanden<br />
bedwingend .<br />
`Had 'm elk gegeven inplaats 'm met je smerige koek nog zieker<br />
to maken!' verweet hij .<br />
`Meeeellek,' praatte mevrouw met superieure verveling: `hoe komt<br />
't iemand in zijn hoofd . . .! Meeeellek . . . Dat geeft men as 'n kind<br />
vergif heeft genomen . . .iP<br />
'En wie zeit jou, dat zoo'n gouw-tientje, dat door honderden handen<br />
gaat, niet vol vergif zit . . .?'<br />
`Hoe is 't gosmogelijk!' stoof mevrouw op : 'dat wenscht z'n kind wat<br />
232
Change language