You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Om een uur begon de gezamenlijke lunch a la carte. Met z'n zessen,<br />
vrienden die mekaar uit 't oog hadden verloren, zaten we aan 'n<br />
gezellige hoektafel .<br />
'n Jong professor - ook dood vandaag - trakteerde op champagne .<br />
Na 't eerste glas knapte ik op - raakte 't spooksel kwijt - bij 't<br />
tweede smulde 'k van . . . asperges .<br />
'k Had ze nog nergens gezien - 'k was 'r dol op .<br />
De anderen bestelden kip, biefstuk, ossentong na - ik nag eens<br />
asperges . 'k At minstens twee bos, at ze zoo overdadig met ei en<br />
botersaus, dat 'k niets meer aanraakte, in 'n allerbehagelijkste stemming<br />
alleen door 't begrip dat 'k naar huis m66st gestoord werd .<br />
Zonder iemand goeiendag to zeggen, bang voor de vragen en 't<br />
ironische kijken van m'n vrienden, die zoo goed als ik schenen to<br />
weten hoe laat 't was!, kroop 'k in den trein, en om half zes, eerbiedwekkend<br />
vroeg, slo'6p 'k de trap op, bereid 't allerergste to<br />
ondergaan.<br />
Verrassing! Enorme verrassing! Ze - zij - sloeg de armen om me heen,<br />
en met 'n rood-behuild gezicht zei ze dat 't 'r zoo speet, dat ze na<br />
had gedacht, nooit meer zoo kinderachtig zou doen .<br />
Daar: als ik wou, mocht ik morgen weer gaan .<br />
Paf, hyper-gebluft, 'r 'n kranig-best wijf vindend, vertelde 'k van de<br />
speeches, van de debatten, verzweeg wie ik ontmoet had .<br />
Geen tien minuten later zaten we aan tafel . Zij glimlachte . Ik glimlachte<br />
- om 't veroverd terrein .<br />
'Als je nu zoo' met me omgaat,' praatte ik opgewekt : 'krijg je nog<br />
honderdduizend maal meer van me gedaan, Klaas!'<br />
Toen naderde de catastrophe .<br />
De meid bracht 'n sauskom, waarop ik niet lette - hemel : 'k had<br />
geen eetlust na 't copieus en ongewoon Iaat lunchen! - de meid<br />
bracht 'n bord met eieren en notemuscaat, waarvoor 'k evenmin<br />
aandacht had - de meid bracht 'n zwaar dampenden schotel met . . .<br />
lange, gele slierten .<br />
En terwijl mijn vrouw glimlachte, flapte ik 'r verstrooid uit : 'Wel<br />
allemachtig - weer asperges!'<br />
Klaasje werd wit als 't tafelkleed .<br />
Ze keek me met groote oogen aan, stond op, smakte in den leunstoel<br />
bij 't raam - begon hartverscheurend to snikken .<br />
'Wat is dat?', vroeg ik verschrikt .<br />
227