0 S 2 \> ° { °\ - Acehbooks.org

86 DERDE HOOFDSTUK.
Nederland bij het oude was gebleven. De brieven
en mededelingen van Commissarissen-Generaal,
waarvan nu en dan eenige te loor gingen, dewijl
de schepen, die ze zouden overbrengen in Engelsche
handen vielen, — droegen meermalen de bewijzen
van willekeur, te stuitender voor de Leden
van het Comité, én van wege de personen door
wie ze^ gepleegd werden, én van wege de onbekendheid
der beweegredenen die de Hooge Commissie
zoodanig hadden doen handelen. Toen lateihet
Comité meende te ontwaren, dat de veroordeelmgen,
ambtsontzetting, gevangenis of opzending,
bet zij dan met behoud van rang en bezolding, tf
met smaad volle veroordeeling, te beurt vielen aan
mannen die de tegenwoordige orde van zaken in
Nederland waren toegedaan, toen moest de toon
van het Comité tegenover de Hooge Commissie en
de Hooge Tafel scherper worden en meer stellig
in afkeuring. Had men zich aanvankelijk vergenoegd
de Leden der Hooge Commissie tot eendragt
aan te manen, en tot ter zijde stelling van alle
bijzondere veten, en zich overigens bepaald om
deze en gene handelingen af te keuren; die tijd
ging voorbij dewijl de oorzaken tot ongenoegen niet
afnamen, maar veel eerder zwaarwigtiger werden.
In diervoege trof het te zamen dat het Comité aan
de Bewindvoerders op Java kennis gaf van de omwenteling,
welke den 22" van Louwmaand 1798
had plaats gegrepen, en dat het te gelijker tijd,
het opgezonden Lid van den Raad van Justitie'
Wegener als Commissaris tot en voor den Inlander
terugzond, en den Generaal Nordman,
als Opperbevelhebber van het Indische leger, het
Commando opdroeg.