0 S 2 \> ° { °\ - Acehbooks.org

ZEVENDE HOOFDSTUK. 183
deed vergeten, en de leuze der vaderen wederom
in het leven riep. De hooghartigheid van dien
vreemdeling, de minachting waarmede hij de Boeren
behandelde, en zijne weinige goede trouw, ten
aanzien van de vervulling van het verdrag, droegen
daartoe veel bij. Maar zijne partijdigheid ten
voordeele der Hottentotsche bedienden — geen slaven
— bragten de gemoederen der eigenlijke Kolonisten,
die bij den vreemdeling zeer verre in
beschaving ten achteren waren, tot onverholen
weerzin. Zoo werd toen, in weerwil van het verdrag,
door den Gouverneur Lord Macartney, van
alle ingezetenen den eed van getrouwheid aan Engeland
werd afgeëischt, deze door niet weinig planters
geweigerd; die, uit vreeze van uit de Kolonie
te worden gezonden, dieper in het binnenland, de
wijk namen. — Hetgeen vooral had mishaagd,
was dat door den Gouverneur Craigh, een Korps
gewapende Hottentotten als militie werd opgerigt,
bestemd om de weerbarstige boeren in bedwang te
houden. Dit was voor de Hollandsche planters
zoo grievend, dat een gloeijenden haat tegen de
Engelschen in het algemeen daarvan het gevolg was.
De ingezetenen van de Drostdij Graaff-Reynet,
het verst verwijderd van de Kaapstad, waren bekend
als het meest rusteloos, en meest tot weerstand
geneigd. Nu werd door de Engelschen een
door de Boeren verdreven Landdrost, met geweld
hersteld, en Hottentotsche militie hem toegevoegd.
De opvolgende woelingen noodzaakten den Gouverneur
Encelsche troepen daar heen te zenden. Negen
hoofden van den opstand werden naar de
Kaapstad vervoerd en ter dood veroordeeld, doch
zij bleven in de gevangenis. Toen de Kolonie aan