0 S 2 \> ° { °\ - Acehbooks.org

ELFDE nOOFDSTUK. 345
of eene andere plaats in de Molukken te zenden —
een hulpmiddel dat men te voren steeds gereed
had, om woelzieke grooten te verwijderen — dat
hulpmiddel bestond voor Daendels niet. Nogtans
vreesde hij voor de rust in de Vorstenlanden,
ingevalle zij hem den eenen of anderen dag mogten
ontsnappen. Die vrees moest te zwaarder wegen
toen hij , schier dagelijks een' aanval van eene
Engelsche zee- en landmagt te wachten had, en
de sluwe Sultan Sepoe steeds, in het Mataramsche
Kijk, zich op vrije voeten bevond. Hoogst
gewigtige omstandigheid! Evenwel, hoe zich van
die beide Prinsen te bevrijden? Eene teregtstelling
waagde hij niet, dewijl zij Prinsen van den
bloede waren, en bovendien hunne schuld niet
buiten allen twijfel konde worden bewezen.
Hij besloot dus tot een uiterste dat, hoezeer ook
door het staatsbelang hem ingegeven, wij zullen
niet zeggen voorgeschreven, hoogst afkeurenswaardig
was en in strijd met de regten der Maatschappij.
Hij zond een eigenhandig, doch ongeteekend briefje,
door tusschenkomst van den President der Hooge
Regering, aan den Landdrost, van dezen inhoud:
«Het Gouvernement kan deze menschen niet openlijk
ter dood doen brengen, maar verlangt te vernemen
dat zij niet meer zijn.« Het schrijven van den
President deswege, van den 20" van Grasmaand
1811, luidt als volgt : « dat die twee personen voor
de rust van het Djokjokartasche Hof, ten zeersten
gevaarlijk zijn en blijven, waarom UEd. Gestr. de
surveillance over dezelve, ten zeersten aanbevolen
wordt, en daartoe alle middelen kunt gebruiken en
wel zoodanige als welgemelde ZE. UEd. Gestr. bij
het hier nevensgaande eigenhandig briefje aan de hand