0 S 2 \> ° { °\ - Acehbooks.org

EERSTE HOOFDSTUK. 7
daarentegen waren te Batavia van de Sinosche
Jonken gekocht. Deze bestonden meestal uit inferieure
soorten, waaronder slechte of wilde thee
(ook anlcay genoemd) zich bevond, soms slecht gepakt
en daardoor of door ouderdom hare geur hebbende
verloren. In dier voege was het moeijelijk,
niet zelden ondoenlijk voor de particulier aangevoerde
thee, in concurrentie te komen tegen de
Compagnies thee, zonder nog te rekenen de recognitie
van 40, 50 of 60 ten honderd, welke van
den verkoopprijs, ten behoeve der Compagnie, gekort
werd. Het was natuurlijk verre van een redmiddel
voor den Bataviaschen verzender, toen door
Bewindhebberen bepaald werd, dat de thee, welke
in de veiling geen gulden per pond konde opbrengen,
acht stuivers als recognitiepenningen moest
betalen. Hoe vaak toch gebeurde hot dat de particuliere
thee-boei maar tien stuivers en zelfs minder
opbragt. Op dusdanige wijze was het dat de
Bataviasche kooplieden soms duizende guldens aan
de Compagnie verschuldigd waren voor thee, in
Holland verkocht, waarvan zij boven de uitgeschotene
gelden, daarvoor als koopprijs betaald, eene
redelijke winst hadden te gemoet gezien. Was het
hun euvel te duiden, indien zij met vreemde schepen
hunne van de Sinezen gekochte theeën, naar
Europa zochten te zenden, en te Ostende, Bremen
of Hamburg aan de markt te brengen?
Groot was het verlies van den Bataviaschen handelstand
derhalvo niet, toen de zoo belangrijke
verordening van de Kamer van 17n van den 29n
van Lentemaand 1791, bij de openstelling van den
handel tusschen Nederland en de voornaamste havens
van Indië, onder de verbodsartikelen, de