0 S 2 \> ° { °\ - Acehbooks.org

392 TWAALFDE HOOFDSTUK.
ontploffing. De Engelschen stonden versuft, verplet.
Niemand hunner wist wat nu volgen zoude, en
meende dat nog meerdere kraters, hare vuur-brakende
muilen zouden openen.
Men houdt het voor ontwijfelbaar dat, wanneer
de Gouverneur-Generaal zijne troepen bijeen hadde
gehad, overeenkomstig de door hem gegevene
bevelen, en hij hadde gebruik weten te maken
van de oogenblikkelijke verbijstering, verdooving,
ja verlamming, welke zich van de Engelschen had
meester gemaakt, hij hen met onstuimigheid zou
hebben aangetast. Alsdan hadde hij zijne vijanden
niet alleen met groot verlies uit de versterkte legerplaats
kunnen verdrijven, maar ze welligt voor
zich heen kunnen jagen, en tot eene overhaaste inscheping,
met verlies van veel dooden en gevangen,
kunnen noodzaken. Dit waren schoone vruchten
geweest de heldhaftige opoffering van Mulder en
Osman waardig!
Doch helaas! Waarschijnlijk was men aan de zijde
van de verdedigers evenzeer verbluft en versuft
als aan de zijde der aanvallers. Het schijnt zelfs dat
de laatsten het eerste weder tot zich zelven kwamen
en tot de bewustheid van den hagchelijken
oogenblik, waarin zij zich bevonden. Janssens hadspoedig
zijne kalmte herkregen; maar een gedeelte
der troepen was nog niet uit hunne logementen
aangerukt. Hij had dus weinigen te zijner beschikking.
Dezen deed hij het vuur openen tegen
de brug over de Slokkan. Ook eenige troepen van
de reserve tegen de Redoute N°. 4 zijnde opgerukt,
geraakten dezen daardoor in verwarring. Kolonel
Wood kwam intusschen over de brug, dien nacht tot
den uitval geslagen, het noorderfront binnen rukken.