0 S 2 \> ° { °\ - Acehbooks.org

330 ELFDE HOOFDSTUK.
De schepen hadden, bij het ontschepen der troepen
, gevuurd en daarna een levendig vuur tegen
het kasteel en de kustbatterijen geopend; het viel
echter moeijelijk de schepen in ligne geschaard te
houden, alzoo zij drijvende moesten blijven, bij
gebrek aan ankergrond. Daarbij had Kapitein
Tucker te veel manschappen doen landen, om alle
gevorderde manoeuvres te kunnen doen, en het
geschut zoo levendig te doen spelen als hij wel
wenschte om schrik te veroorzaken. Op den afstand
waarop de schepen moesten blijven konden
zij weinig schade doen. Het kasteel Victoria maakte
intusschen goed gebruik van zijn geschut; en zond
den vijand zelfs gloeijende kogels toe. Hierdoor
hadden de schepen vrij wat te lijden, tot dat zij, nadat
de kustbatterijen in hunne handen waren gevallen,
veilig ten anker konden komen. — Intusschen
was de Korvet Margaretha Louisa slaags
geraakt met het Fregat Cornwallis Kapitein Montague.
Hoe ongelijk die strijd ware, weerde zich
de Bevelhebber G. Ruiter naar vermogen. Hij
werd door de Engelschen geënterd, wanneer een
strijd man tegen man aanving, tot dat velen buiten
gevecht zijnde, hij het moest opgeven.
Den 18 n des morgens openden de schepen hun
vuur tegen de stad en het kasteel; ook van het
fort begon het gebulder. Tucker zond een Parlementair,
en eischte overgave. De Kommandant
begon te onderhandelen, en eindigde met eene
capitulatie te teekenen, die hem met schande overlaadde,
en welke hem, zoo geloofd wordt, door
Cranssen was voorgelegd.
Treffend was het, toen des morgens van den 19 11
van Sptwkkelmaand 1810 de overgave van het