Handboek GES 2012.pdf - Fast Advies

De grenswaarde van maximaal 35 dagen boven de etmaalnorm van 50 μg/m 3 is vaak door gemeenten
niet rechtstreeks te toetsen omdat de meest gebruikte modellen (CARII en het TNO verkeersmodel) alleen
jaargemiddelde PM10-concentraties berekenen.
Uit een statistische analyse van PM10-meetgegevens van het LML van het RIVM (dat ook nog eens bevestigd
wordt uit een analyse van data uit de Europese Airbase) blijkt dat bij jaargemiddelde PM10concentraties
boven de 30 μg/m 3 er nagenoeg sprake is van een lineaire relatie met het aantal overschrijdingsdagen
boven de 50 μg/m 3 per jaar. Onder de 30 μg/m3 gaat die lineaire relatie steeds minder
op, maar daarbij is het verder ook onwaarschijnlijk dat sprake is van een overschrijding van de etmaalnorm.
Uit deze relatie blijkt dat de grenswaarde voor de daggemiddelde PM10-concentratie van 50
μg/m 3 van maximaal 35 dagen overeenkomt met een jaargemiddelde PM10-concentratie van 31,2 μg/m 3
met een bandbreedte van 30 – 33 µg/m³ afhankelijk van gebruikte fit (exclusief zeezoutaftrek) (Wesseling
et al., 2006). Een jaargemiddelde van 40 μg/m 3 zou in deze relatie overeenkomen met een aantal
overschrijdingsdagen van de etmaalnorm van 80 dagen. De daggemiddelde norm is dus veel strenger
dan de jaargemiddelde norm.
Vergelijking van de grenswaarden voor PM2,5 en PM10 (jaar- en daggemiddelden) levert het volgende
beeld op. De voorgestelde jaargemiddelde PM2,5-concentratie van 25 μg/m 3 komt overeen, als men uitgaat
van een verhouding PM2,5/PM10 van 0,6 – 0,8, met een jaargemiddelde PM10-concentratie van 31 –
42 µg/m³ met een gemiddelde van 36 μg/m 3 . Deze concentratie is lager dan de jaargemiddelde grenswaarde
en hoger dan de daggemiddelde grenswaarde voor PM10.
Wanneer de jaargemiddelde norm voor PM2,5 zou liggen op 20 μg/m 3 dan zou dit neer komen op een
waarde van 24 – 33 μg/m 3 met een gemiddelde van 28,5 μg/m 3 . Dit zou betekenen dat deze grenswaarde
van 20 μg/m 3 strenger is dan de daggemiddelde norm voor PM10. Tot 2020 is de daggemiddelde PM10
norm dus de meest ‘strenge’ vergeleken met de jaargemiddelde grenswaarden voor PM2,5 en PM10.
PM10 of PM2,5 zijn slechte indicatoren voor het verkeersgerelateerde luchtmengsel. Op verkeersdrukke
locaties zal het luchtverontreinigingsmengsel anders van samenstelling zijn dan op verkeersluwe achtergrondlocaties.
Toetsing aan de PM10 norm, waarbij uitsluitend naar de massa (concentratie) wordt gekeken
en niet naar de samenstelling van het mengsel zou in dat geval vanuit gezondheidskundig oogpunt
een inadequate beoordeling van de lokale situatie kunnen opleveren. De stoffen die in relatie tot gezondheid
het belangrijkste zijn, zoals roet, elementair koolstof en ultrafijne deeltjes (