Handboek GES 2012.pdf - Fast Advies

Alleen een bestand dat in te lezen is met een teksteditor als Notepad en desnoods met MS-Excel geeft
de bijdrage van de bron apart weer en is dus te gebruiken voor geur.
Snuffelploegen
Geurconcentraties in de omgeving kunnen niet zoals bij de emissie met behulp van een olfactometer en
een panel vastgesteld worden. De geurconcentratie is te laag, waardoor er te weinig verdunningsstappen
voor nodig zijn en het resultaat te onbetrouwbaar is. Voor directe meting van de immissieconcentratie
of bijvoorbeeld het bepalen van de geuremissie van diffuse bronnen kunnen snuffelploegen
ingezet worden. Een snuffelploeg loopt op verschillende afstanden van de bron loodrecht op de pluim
heen en weer. Bij de afstand waarop de helft van de snuffelploeg de geur juist ruikt is de immissieconcentratie
per definitie 1 snuffeleenheid per m 3 (se/m 3 ). De verhouding tussen een geureenheid en een
snuffeleenheid is afhankelijk van de aanwezigheid van achtergrondgeuren en de mate waarin de te onderzoeken
geur hiervan te onderscheiden is. Als sprake is van één geurbron in een relatief geurarme
omgeving is 1 se/m 3 gelijk aan 0,5 ouE/m 3 . Op basis van de snuffelmetingen wordt met een korte termijn
verspreidingsmodel teruggerekend wat de emissie moet zijn geweest. Vervolgens worden met een langetermijn
verspreidingsmodel jaargemiddelde immissieconcentraties berekend.
De afstand waarop een bedrijf nog te ruiken is
Er wordt van uitgegaan, dat de invloed van een bedrijf tot op een met een verspreidingsmodel berekende
afstand van de geurcontour van 0,5 ouE/m 3 (98-percentiel) reikt. Vaak kan een bedrijf op grotere afstanden
nog geroken worden en tot hinder leiden.
Dit heeft verschillende oorzaken:
Verspreidingsberekeningen zijn vaak gebaseerd op de geuremissie uit de schoorsteen. Er kunnen
meer geurbronnen en ook zogenaamde diffuse bronnen, bijvoorbeeld geur uit loodsen, zijn. Ook bij
oppervlaktebronnen, zoals een waterzuiveringsinstallatie, zijn de verspreidingsberekeningen minder
nauwkeurig uit te voeren.
De ervaren geurhinder lijkt soms ook meer gerelateerd te zijn aan piekemissies van geurstoffen dan
aan de gemiddelde geuremissie. Daarom wordt over het algemeen het 98-percentiel (P98) of ook
wel het 99,5-percentiel (P99,5) van de geurconcentratie bepaald. Ook wordt naast de geurconcentratie
vaak de hedonische waarde (aangenaamheid) gemeten, omdat ook de aard van de geur belangrijk
is voor de optredende hinder. Hiervoor is een gestandaardiseerde meetmethode.
Storingen en incidenten kunnen een belangrijke oorzaak zijn van geurhinder.
Juist bij geur moeten verspreidingsmodellen met zeer veel voorzichtigheid gehanteerd worden. Het
vaststellen van hinder bij omwonenden blijft veelal noodzakelijk.
Nederlandse Emissie Richtlijnen (NeR)
Naast de vergunning en het Activiteitenbesluit geven ook de Nederlandse Emissie Richtlijnen, NeR, informatie
over geur van bedrijven. Voor een aantal bedrijfstakken zijn in de NeR zogenaamde Bijzondere
Regelingen opgenomen. Deze Bijzondere Regelingen zijn in samenspraak met de brancheverenigingen
vastgesteld. Ze geven een overzicht van relevante geurbronnen. Zo mogelijk zijn emissiefactoren, bijvoorbeeld
het aantal geureenheden per eenheid product, voor het berekenen van de geuremissie vastgesteld.
In een aantal gevallen is de relatie tussen de geurbelasting en het percentage gehinderden
onderzocht. In die gevallen is een maximaal aanvaardbare geurimmissieconcentratie aangegeven. Dit
aanvaardbare niveau is niet alleen gebaseerd op het percentage gehinderden, maar ook op technische
en economische mogelijkheden. Met verspreidingsberekeningen is in die gevallen een indicatie gegeven
van de aan te houden afstand tussen het bedrijf en de woonbebouwing. Tenslotte is een standaardmaatregelenpakket
opgenomen dat in de meeste gevallen leidt tot een acceptabel hinderniveau.
Voor bedrijfscategorieën waarvoor geen regelingen zijn opgesteld is het aan het bevoegd gezag om het
acceptabele hinderniveau vast te stellen.
- 54 -