Handboek GES 2012.pdf - Fast Advies

Een akoestisch onderzoek wordt veelal uitgevoerd door een technisch adviesbureau.
Deze informatie is dus beschikbaar bij de vergunningverlenende instantie (gemeente of provincie).
Voor de kleine lawaaimakers, die niet op een bedrijfsterrein liggen, zoals een garagebedrijf of drukkerij,
is er het Besluit Algemene Regels voor Inrichtingen Milieubeheer (Activiteitenbesluit). In het Activiteitenbesluit
zijn voor diverse categorieën bedrijven algemene regels opgesteld. Hierin zijn ook eisen voor
de geluidbelasting opgenomen (in afdeling 2.8 ‘Geluidhinder’ van hoofdstuk 2).
Met de inwerkingtreding van het Activiteitenbesluit op 1 januari 2008 werd de eerste fase van dit besluit
afgerond. In de tweede fase brengt het ministerie van IenM in tranches nog meer bedrijven onder algemene
regels, waardoor zij niet langer een vergunning nodig hebben. De derde tranche wijzigingen zijn
op 11 november 2011 voorgepubliceerd en treden op 1 januari 2013 in werking.
In het kader van de EU-Richtlijn Omgevingslawaai moeten gemeenten en provincies inrichtingen die een
geluidbelasting van 55 dB (Lden) of meer ter plaatse van woningen veroorzaken op een geluidbelastingkaart
aangeven. In het Besluit Omgevingslawaai 2004 is aangegeven, dat deze geluidbelastingkaarten
voor agglomeraties met een bevolking van meer dan 250.000 personen in een eerste tranche voor juni
2007 moesten worden opgesteld. In 2012, in de tweede tranche, moeten deze geluidbelastingkaarten
worden gemaakt voor agglomeraties met een bevolking van meer dan 100.000 personen. Voor gezoneerde
industrieterreinen moet de vastgestelde geluidzone weergegeven worden. Voor individuele bedrijven
moet de contour van de vergunde geluidbelasting weergegeven worden. Aangezien de
geluidbelasting in Letm is aangegeven wordt in de praktijk de geluidzone overgenomen met de veronderstelling
dat Lden = Letm. Nadere informatie over de toepassing van de EU-Richtlijn Omgevingslawaai is te
vinden in de Handreiking omgevingslawaai (IenM, 2011).
Windturbines
Emissie
Windturbines wekken op eenzelfde manier elektriciteit op als een fietsdynamo. De wind laat de rotorbladen
draaien. De rotorbladen zitten vast aan de hoofdas of naaf, waarvan de draaiende beweging
wordt versneld in een tandwielkast. De sneldraaiende as drijft op zijn beurt een generator aan die elektriciteit
opwekt. Tandwielkast en generator zijn ondergebracht in de gondel bovenop de mast. Een
windvaan op de gondel meet de windrichting. Zodra de windrichting verandert, zorgt een kruimotor ervoor
dat de gondel weer recht op de wind wordt gericht. Sommige windturbines zijn 100 meter hoog en
hebben een spanwijdte van 70 meter.
Het geluid van een windturbine bestaat uit mechanisch geluid van de tandwielkast en generator in de
gondel en het aerodynamische geluid van de rotorbladen in de wind. Bij de huidige moderne grote
windturbines heeft men o.a. door isolatie van de gondel het mechanische geluid aanzienlijk weten te
verminderen. Het aerodynamische geluid van de rotorbladen is hierdoor meestal bepalend. Het is een
zoevend geluid dat in niveau fluctueert als een rotorblad langs de mast gaat.
Het aerodynamische geluidniveau is afhankelijk van de grootte van de rotorbladen en in sterke mate van
de snelheid waarmee deze ronddraaien en daarmee van de windsnelheid. De windturbine gaat draaien
bij 4 m/s (windkracht 3) en het geluid neemt vervolgens toe naarmate het harder gaat waaien.
Het geluidniveau van een windturbine wordt vaak gekarakteriseerd door de bronsterkte. Dit is het uitgezonden
geluidvermogen bij een windsnelheid op 10 meter hoogte. Hierbij wordt een vast verband
verondersteld tussen de windsnelheid op 10 meter hoogte en op grotere hoogtes in een stabiele atmosfeer.
Bij hoge windsnelheden kan het windturbinegeluid worden overstemd door het achtergrondgeluid
(bijvoorbeeld ruisende bomen en het geluid van de wind langs de gevel). In de praktijk komt dit weinig
voor.
- 78 -