1lyxiAyTX

yepyeni, her şeyiyle kendisini ileriye fırlatmış, pırıl, pırıl insanlarla aşmakmümkündür. Halkın umudu olmak birçok şeyi iç içe ve aynı süreçte başarmayıgerektiriyor. Halkı devrimci sürece çekmek, meşakkatli, sabırlı bir uğraşvermeyle başarılacaktır.Solun tarihi, her sürecin devrimci niteliğine göre hareket edecek politikcesaret ve kararlılığa sahip olmayanların nasıl statükoculuğun ağına takılıpçürümeye ve yozlaşmaya başladıklarının örnekleriyle doludur. Şüphesiz 12Eylül süreci bunun en çarpıcı örneklerinin yaşandığı bir süreç olarak ayrı biryere ve öneme sahiptir. Devrimci görev ve sorumluluklarından çok uzağasavrulanlar, kendi sübjektif durumlarını nesnel sürecin yerine koyup, sürecinadını "geri çekilme" vb. gibi ne koyarlarsa koysunlar, 12 Eylül'ün pasifikasyon,örgütsüzleştirme ve depolitizasyon tünellerinde kaybolup gitmişlerdir.Buna en yakından tanık olunan yerler, zindanlar olmuştur. Mücadelesiz geçirilenaylar ve yıllardan sonra, büyük bir hevesle mücadeleye yeniden başlamakiçin yola çıkanlar, sukutu hayale uğramakla kalmamışlar, çürümenin veyozlaşmanın bütün sonuçlarını iliklerine kadar yaşamışlardır.Her şey mücadeleden geçiyor ve devrimci mücadele durağan, tekdüze vedüz bir hat izleyen bir mücadele değildir. Devrimci mücadele için yola çıkanlarınaldıkları yol giderek devrimci görev ve sorumlulukları artırdığı oranda halkkitlelerinin nezdinde saygınlık kazanıyor. Tabii ki oligarşinin baskı ve sindirmepolitikasının geçmişle kıyaslanmayacak ölçüde yoğunlaştığı bir süreçte devrimcimücadele için ödenecek bedellerin ağırlığı da artıyor. İşte sorun buradadüğümlenmektedir. Bunu başaranlar ve kendilerini bedel ödemek için hazırlayanlar,sürekli ilerliyor, ama tereddütlü ve yalpalayan tavırlar içerisinde sürecekendilerini hazırlayamayanlar, devrimci mücadelenin çok çok uzağına savruluyor.Sürecin nesnel karakteri hızlı bir ayrışma ve bütünleşme sürecini de içindetaşıyarak gelişiyor.Süreç belirsiz değil. Görmek isteyen için çok açık ve nettir. Devrimciler,devrimci görev ve sorumluluklarını mücadeleye denk düşecek şekilde yerinegetirmekten kaçınmadıkları ölçüde, halkın daha geniş kesimlerine Ulaşabilecekve onlara insanca, hakça ve adaletli bir sistem getirecek güçte olduklarınıortaya koyacaklardır. Kendilerini bunu başarabilecek bir güç olarak görmeyebaşladığı noktada devrimcilerin neleri başaracağı ve başardığı ortadadır.Sorun "Ben bu kadar yapabiliyorum" gerekçesinin ardına sığınmadan, başarmakiçin bütün enerjisini kullanabilen, mücadelenin herhangi bir yerindentutan değil, lokomotifi olmak için her şeyini ortaya koyan, basit, dar çıkarlarıdeğil, genelin ve mücadelenin çıkarlarını düşünen, bunu yaşamıyla gösterenbir insan olabilme sorunudur. Şüphesiz bu süreçte mücadele, yaşamıyla fedakarlıktakisınırsızlığı ile kitlelere örnek olan ve onları peşinden yürütebilen yeniinsanların omuzlarında yükselecektir. Ve zaten öyle de oluyor. Mücadeleninbütün atanlarında ve aşamasında direnişin ön saflarından kaybettiklerimiz mücadeleninkimlerin omuzlarında yükseldiğini gösteren süreçteki en çarpıcı örneklerdir.* * *143