1lyxiAyTX

Sayı: 37,1 Şubat 1992İKTİDAR PERSPEKTİFİYLE DÜŞÜNMEKGelişmeleri az çok duyarlı bir gözle gözlemleyenler, burjuva siyasal iktidarlarıntoplumun biraz olsun ferahlatabilecek dönüşüm yeteneklerini artıktümden yitirdiklerini görebilirler. Huzursuzluğun sistemin altını oymaya başladığını,irili ufaklı patlamaların önünü açarak geliştirdiğini görmelerine rağmen,egemen sınıflar demokratik bir açılım yönünde, kitlelerin ekonomik sıkıntılarınıhafifletebilecek çözümler üretmede ciddi tek bir adım atamayacak noktayageldiler. İktidarlarını ayakta tutmak için bugün açıkça halkın susturulması veörgütsüzlüğünden başka bir dinamiğe sahip değiller."Sistemin göstermelik demokrasisi, muhalefeti yıllarca inatla parlamentonuniçine kilitleyerek sonunda bu göstermelik muhalefeti de kendi elleriyle yiyiptüketti. Burjuva muhalefet öldü, düzen partileri eşitlendiler.Meydana gelen muhalefet boşluğunu halk ve devrimci güçlerden başkadolduracak hiçbir güç yok. Halk güçlerinin daha hızlı bir itilime ihtiyaç duyduğu,egemen sınıflarınsa var olanı koruma kaygısına düştüğü bir aşamada, heriki taraf, gelişmeleri kim belirleyecek şeklindeki bir kutuplaşmanın eşiğinde bulunuyor.Ülke bunun sancılarını yaşıyor.Kendi içinde yeni çözümler, yeni dinamikler üretme yeteneğinde olmayanegemenler, asıl politikalarını bu yüzden ancak mücadeleyi önlemek, toplumsalhoşnutsuzluğu yatıştırmak üzerine kurabiliyorlar. Bunun içinse, "devleti güçlendirmek",halkı vaatlerle oyalamaktan başka bir araçları bulunmuyor. Diğerbir deyimle, son kalan kartlar her zamanki gibi halkın örgütsüzlüğünden vesusturulmasından faydalanma üzerine oynanıyor. Başka bir deyimle ise, burjuvapartilerin siyasal iktidarlarını devam ettirme politikası açıkça "muhalefetboşluğu" statüsünü koruma hesabına dayanıyor.Bu noktada devrimci bir muhalefet olmak, devrimci tarzda bir muhalefet bi-315