1lyxiAyTX

Böyle bir güvenlik zinciri olmadan ülkemiz onun ayak basacağı bir yer değildi.ABD'nin saldırganlığına Körfez savaşında yakından tanık olan ve savaşıneşiğinden dönen halklarımızın Bush'u törenlerle, yollara dizilerek sevgi gösterileriylekarşılamayacakları açıktı. Zaten halklardan korku duyan Bush daböyle bir karşılama beklemiyordu. Halkımız, dünya halklarının kanlarına bulaşmışayakların ülkemize basmasını istemiyordu.Bush Yunanistan'dan ülkemize gelirken kafasına koyduğu istemlerini ricakılıfı altında iktidara dikte ettiriyordu. Her isteğinin anında gerçekleşmeyeceğini,yandaşlarının elinde istemlerini anında yerine getirecek sihirli değnek bulunmadığınıBush da çok iyi biliyordu. Ama bir kez dayattıkları, "bu işi çözün"talimatını verdikten sonra, dediklerini adım adım kendi iç kamuoylarına demagojive yalanlarla, baskı ve gözdağıyla kabul ettirmek için ellerinden geleniartlarına koymayacaklardı. İstedikten sonra ne yapılır, ne edilir, Bush memnunedilir... işbirliği de bu demekti zaten... iktidar zaten şu anda ne denirsefazlasıyla yerine getiriyordu. Körfez bunalımı sırasında incirlik'in kullanılmasından,herkesten önce Irak'a ambargo ve abluka uygulanmasına kadar bunuyaptığını yakından görmüşlerdi. Türkiye Beyaz Saray'dan telefonla yönlendirilebilecekkadar sadık bir iktidara sahipti ve Özal da bunu kendisi için övünçkaynağı haline getirip, iç politikada gücünü artırmak için kullanıyordu. Şimdiaynı işi Bush'u ülkemize getirmiş olmakla övünerek, iktidarına ABD'nin biçtiğideğerin büyüklüğünü anlatarak yapacaktı. Bush, zaten biraz da Özal iktidarınagüç katmak için ülkemize geliyordu. Dünya ve ülke kamuoyuna "iktidarınhamisi benim, ayağınızı ona göre denk atın" mesajı veriyordu. Kıblesi BeyazSaray'a dönük, ne dediyse yaptırdığı ABDsever bir iktidara kol kanat germeyecektide kime gerecekti?Eskiden ABD başkanlarıyla yan yana çektirilen resimler, iktidara oynayanlariçin dayanak yapılırdı. Şimdi özel telefon konuşmaları, ABD başkanlarıylakapalı kapılar ardında, dışişleri bakanları ve başbakanlar içeri alınmadanyapılan görüşmeler, ABD başkanlarının ülke ziyaretleri ve iktidarın yöneticilerine"samimiyetle" ilk isimleriyle saygı sıfatını kullanmadan hitap etmeleri,Bush'un gönlü rahat olsun diye "güvenlikten" sorumlu olanları açıkça ClA'nındenetlemesi ve yönlendirmesi iktidar koltuğunu korumak için dayanak yapılıyor.Artık ABD'ye hizmet yarışı öne çıkartılıyor. Kim hizmette öndeyse BeyazSaray onun elinden tutuyor.ABD'nin yeni dünya düzeni adı altında dünya imparatorluğu kurmaya yürüdüğü,ABD'siz Birleşmiş Milletler'de bile kolay kolay iş görülemeyeceği birdünyada Amerikancılık geçer akçe sayılıyordu. Amerika'dan yana gözükmek,başarının yollarını açıyor, yönetim koltukları sunuyordu. Halk nezdinde hiçbirsaygınlığı ve desteği kalmayan siyasi iktidar, sırtını ABD'ye dayayarak koltuğundaoturmayı sürdürebiliyordu. Ama Bush, kadim dostu Özal ile bu ilişkileribir yere kadar götürebilirdi. Meclis'i, hatta Genelkurmay'ı aşarak, kimseye danışmadanBush'un bir telefonuyla Özal, NATO çerçevesinin dışına taşmayıgöze alıp, İncirlik'i Amerika'nın emrine sunabilmişti.Şimdi ABD Bush'un gelişiyle İncirlik ve diğer üslerini ve yeni yerleştirdiğiSilopi Üssü'nü her iktidar döneminde ve her istediği zaman kullanabilmesinin183