1lyxiAyTX

içerisine alınıyor; sermaye faaliyetlerinde bankalara yönelik bazı kısıtlamalarkaldırılıyor.Ayrıca "paket"te özellikle nispi sermaye yatırımlarının destekleneceği,çeşitli alımlarda 10 trilyon 50 milyar lira teşvikin yapılacağı yer almakta. Buarada ihracatçıya da af unutulmamakta. Buna göre, ihracat yapacağım diyekredi alıp, ihracat yapmayanların bu taahhütlerini yerine getirmemekten doğanyükümlülükleri affediliyor.BURJUVAZİNİN GÖNLÜNÜ HOŞ ETMEK ZOR İŞTİREski TÜSİAD Başkanı Ali Koçman pakedi akademik bir dokümana benzetti.Ve içinde tedbirler yerine temennilerin bulunduğu söyledi.Programı fazla "iyimser" bulan Alarko Holding Yönetim Kurulu Başkanıİshak Alaton, "Faizlerin ve enflasyonun, 32 trilyon bütçe açığıyla hedefe varmasımümkün görünmüyor." dedi."Vergi konusunda Türkiye'deki sistemin bir reforma ihtiyacı olmadığını,vergi toplama sisteminin geliştirilmesi gerektiğini savunan işadamları ise, 'İşevergi dairelerinde badanayla başlanabilir. İnsanlar vergi ödememek için neredeyserüşvet verecekler. Memurlar asık yüzlü, kuyruklarda bekleniyor. İyiniyetli mükellefin bile bu şartlarda vergi ödemesi zor. Vergi tahsilatında reformşart' görüşündeler."(21.1.1992, Milliyet)Bütün bu söylenenler yoruma bile gerek bırakmıyor.Program işçilere, emekçilere işsizlik, hayat pahalılığı ve ücretlerin hızlaerimesini vaat ediyor. Öyle ki, yabancı sermaye derneği dahi KiT'lerde yoğunişten çıkarmaların gündeme gelebileceğini belirterek "işsizlik sigortasınınbu işçilerden başlaması gerektiğini" öne sürebilmektedir.Tansu Çillerin "zamanla bizi anlayacaklar" sözü, Özal'ın "alışırlar, alışırlar"sözünün başka biçimde tekrarlanması anlamına geliyor.On bir yıl önce 70 sente muhtaç hale gelen ekonomi, on bir yıl sonra 7milyar dolara muhtaç hale gelmişir. Şimdi iflası ilan edilen 24 Ocak kararlarınınüzerine, Demirel hükümeti yeni bir IMF programını inşa etmeye çalışıyor.Temeli olmayan bir ekonomik yapıya yeni programlar inşa edilemez. Çarpıkkapitalist yapı ekonomik cephaneliğindeki bütün silahlarını kullanmıştır.IMF reçetelerinin, 24 Ocak kararlarının, bunlar için 12 Eylül'ün aldığı hertürlü tedbir ve uygulamanın iflası sadece sonuçtur. Aslında iflas eden borçtuzağından, enflasyon illetinden ve bunların kaçınılmaz sonucu olarak krizdenyakasını bir türlü kurtaramayan, kısır bir döngü içinde sıkışıp kalmış yeni-sömürgeekonomisinden ve çarpık kapitalizmden başkası değildir. TansuÇiller'in 500 güne planlanan "istikrar" programlarının da geçmiş programlargibi geleceği yoktur.331