1lyxiAyTX

ce sağa çekilen, reformizme iyice saplanan ve her şeyi ile sistemin çizdiği sınırlaratapınmaya başlayan TBKP, oligarşi için biçilmiş kaftan oldu. TBKPher şeyi demokrasi adına yapıyordu ve yasalcılığa sıkı sıkı sarılarak, oligarşiningüvenceli limanlarına demir atıyordu. Ama oligarşi bu kadarla yetinmedi.Deha ehlileşmesi için TBKP'ye yeni bir baskı dalgası uyguladı. VeTBKP yi iplerini daha fazla eline alacak şekilde sağa çekilmeye zorladı. ŞüphesizTBKP sadece oligarşinin kendisini daha sağa çekmek için yaptığıbaskı le değil, körü körüne Gorbaçovculuğun izinde yürüyerek, sonuçta oligarşinn sol olarak kitlelere sunabileceği bir parti haline geldi. Ama bu noktayagel ndiğinde de kitlelerden tamamen koptu ve zaten soldaki sınırlı desteğinide hızla yitirdi. Siyasette ıskartaya çıkarak oligarşi için fonksiyonlarını yitirmesiçok sürmedi. TBKP, Gorbaçovculuğun kapitalizmle buluştuğu yerdeANAP'ı keşfetti ve "sol" görünen bütün yanlarını silip attı. Daha doğru deyişle,kendisini kendi eliyle soldan tecrit etti. İktidar, "Onları yasallaştırdık, şimdiesaıneleri okunmuyor" derken, başarı olarak ifade ettiği bu gerçek, çelişkiligibi gözükse de, kendi içinde bir kaygı da taşıyor. Oligarşi TBKP'yi kendi istediğiçizgiye getirirken, soldaki işini de beklemediği ölçüde bitirdi ve TBKP'yikendileri için de işe yaramaz hale getirdi.Bu seçimler oligarşinin mücadele karşısında ve "Batı" için bir görüntüoluşturma ihtiyacı, böyle bir solu istediğini gösteriyor. Mücadelenin geldiğiyer, kitleleri sistemden soğutabilecek kadar güçlüdür ve mevcut partilerin dışındaarayışlar içinde olan kitleler karşısında oligarşinin böyle bir isteği olması,elinden yapacak başka bir şey gelmediğini de gösteriyor. Kendi içindeçelişkileri sürmekle birlikte TV ekranının sosyalizm ve Kürt sorunu gibi tabukonulara açılması ve bunu gündeme getirenlerin TV'de boy göstermesi, boygösterenlerin mücadelesinden yansıyan gücü ifade etmiyor. Tercihini, gücüylesöyledikleri birbirine uymaktan uzak olan "sol"dan yana yaptı. Bununlayapılmak istenen, demokrasi sözcüğünün hiçbir parti liderinin dilinden düşmediğikoşullarda "Batı" için istenen demokratik bir görüntüyü oluşturmakkadar, arayış içinde, sistemden kopuşu yaşayan insanlara da, daha solakaysalar da, mevcut statükoların dışına çıkmayacak ve geçmişiyle devletingüveni ıi fazlasıyla kazanmış bir alternatif sunmaktır.Oligarşi, sol adına ortaya çıkıp, propaganda yapanların keskin lafızlarınarağmen onların gerçek yüzünü bildiğinden onlara katlanabiliyor. Bir türlüönüne geçemediği mücadele, bu noktada fazlaca bir tercih hakkı tanımıyor.Geçmişte kendisine dönük politikalarıyla solda ihbarcılığın ve milliyetçiliğintemsilciliğini yaptıktan sonra, özünü değiştirmeden, kendisini daha sol birsöylemde ifade eden, ama sonuçta kendisini oligarşinin çizdiği sınırlara bağlayanbir "sol"dan değil, orta ve uzun vadede (kısa vadede de) korkması içinbir neden yoktu. Ama açıkçası ne kadar gözdağı ve yaygaraya dayanarakkitlelerin kafasında yenilmez bir güç olma imajını yaratabilse de, oligarşi"sol"da söylemin dışına çıkamayacak kadar kendi sınırlarında hareket etmeyikabul etmiş ve geçmişte kendisine büyük hizmetler vermiş bir "sol"a biletedirginlikle yaklaşmaktan kendisini de alamıyor. Bu, oligarşinin zayıflığınınve kofluğunun ifadesinden başka bir şey değildir.260