1lyxiAyTX

yanlış, iyi ve eksik yanlarıyla karşımızda duruyorlar. Bilinç, gerçeklerin buçok yanlılığını görebilme, ayırt edebilme alışkanlığı kazanabildiği ölçüde değişmeve gelişmenin önünü açabiliyor. İyinin hiçbir zaman sınırının olmadığıbiliniyor. 'İşlerimiz iyi gidiyor' anlayışı her zaman iyimserliği ifade etmiyor.Çoğu zaman katıksız bir statükoculuğun tanımı yerine de geçebiliyor. Gelişmeninhaklıdan yana, objektif ilerlemesini görmek, haklı bir iyimserliğin sonuçlarınıçıkarmak, aynı gelişmelere eleştirici gözle bakabilenlerin, bugünküve ileriye dönük eksiklikleri, zorlukları tahlil edebilenlerin hakkı olabiliyor,iyimserlik de, eleştirel bakış da ancak bu şekilde bir bütünlük kazanabildiğiölçüde gerçek bir mücadele hırsına, moral kamçılayıcılığa dönüşebilir, mücadeledeisabetli adımlar atılabilir.Aksi halde, eleştirel bakışı yaşamının bir parçası haline getiremeyenleriçin var olan her şey, değişmesi, gelişmesi yönünde enerji ve inisiyatif harcanmayanbirer statükodan, kendi iradesinin pasifleştirdiği birer dış varlıktanbaşke bir şey olmayacaktır. Dolayısıyla mücadelenin hayatı böyle çok yönlükavrayabilen, gelişmenin önünü açacak tarzda olayları eleştirel bakışın süzgecindengeçirerek görebilen insanlara fazlasıyla ihtiyaç duyduğu açıktır.Elbette bu sağlıklı bir eleştiri anlayışının gösterdiği temel nitelikleri ifadeediyor. Eleştirel yaklaşım, hataların üzerine gitme, gelişmenin önünü tıkayanunsur arı aşma ve hız kazanma temeline oturmadığı noktada bir şey ifadeetmiyor.Eleştiride liberalizm, işte bu yöndeki isteksizliğin bir ifadesi olarak ortayaçıkıyor. Hatalara göz yumma, herkesi ve bu arada kendi başını hoş tutmaalışkanlığının sağlam bir mücadele çizgisiyle bağdaşması düşünülemez veliberalizm böylesi ilişkilerde de içinde hataların, eksikliklerin paylaşıldığı,emek harcanmayan arkadaşlıkları çok rahat doğurabiliyor. Aslında, geliştiriciolmakta zorlamamanın, insanları doğru temelde kazanmada ısrarlı olmamanın,kısaca aynı eksikliklerin ortamında pekala sekterizm, yani "kes at" anlayışıve ölçüsüz sertlik de hayat bulabiliyor. Sonuçta her ikisi de kolay,emek harcanmayan davranışların ürünü olarak ortaya çıkıyor. Çünkü hatalaragö;: yummak nasıl emek gerektirmiyorsa, liberal, atıl, durumundan memnuninsanlar yaratıyorsa, hatayı değil insanları kaybetmek de emek gerektirmiyor,sekter, keskin, üretmekten çok yok eden insanlar yaratıyor.Eleştirinin amacının ikna etmek, doğruyu kazanmak olduğu açıktır. Doğalki, bu da emek ve çaba işidir. İnsanları kazanmak için emek ve çaba harcamabecerisi gösteremeyenler, eleştiri adına kestinne yollu sekterlikleriyle,mücadeleye yeni bir şey katma değil, olsa olsa mücadelenin objektif prestijinive ilişkilerini hakkı olmadan harcama becerisi gösterebilirler. Böylelerinin,üstelik sorumlu konumlar taşıyorlarsa, kitleye karşı sekter davranmanın, tepedenbakmanın, halk hareketi olma iddiasıyla bağdaşmaması bir yana, kitleselleşmeyeoldukça fazla zarar verecekleri bellidir."Üslubumuz, kitlelerin kavrayabileceği üslup olmalıdır." sözünü anlamayanlar,bunun geniş kitleleri mücadeleye kazanmayı vurgulayan bilinçli birperspektif olduğunu kavrayamayanlar, liberalizm veya sekterizmle mücadeleyezarar vereceklerdir. Çünkü bu sözde son derece net bir mesaj vurgulan-226