1lyxiAyTX

Devrimciler, ilke olarak parlamenter mücadele biçimlerini reddetmezler.Ancak bugün devrimci enerji ve çaba, mevcut parlamentoda emekçi kitlelerinsesini duyuracak adayları çıkarma ve bunları desteklemeye değil, devrimcianlayışı geliştirmeye ve radikal mücadeleyi yükseltmeye harcanmalıdır.Emekçi kitlelerin bir "halk alternatifine" büyük bir ihtiyaç duyduğu ve bu doğrultudakimücadelenin büyük bir gelişme dinamiğine sahip olduğu koşullarda,bu konuda çok daha hassas olmak gerekiyor. Kitlelerin parlamento veoradaki kendi çıkarları için olmayan mücadeleye umut bağlamasına değli,ondan umut kesmesine çalışmak, bu anlamda "SEÇİM ÇARE DEĞİL" şiarınıher zamankinden daha güçlü olarak haykırmak zorundayız.Bugün, hak ve özgürlüklerin kazanılması, emperyalizmin denetimi dışınaçıkan bağımsız Türkiye'nin yaratılması, halkın kendi yönetimini kuracağı vekendi kendini yöneteceği bir halk demokrasisinin kurulması, sömürüsüz,baskısız bir ortama ulaşılması, devrimci bir anlayış altında birleşmek vemevcut sisteme karşı radikal bir mücadele yürütmekten geçiyor. Bugün halkınpropagandaya ihtiyaç duyduğu konu budur.Burjuvazinin icazeti altında seçim yarışına dahil olmak ve parlamentermücadele biçimini bağımsız, demokratik ve sosyalist bir Türkiye için sürdürülenmücadelenin odağına oturtmak devrimci bir tavır değildir. Zaten hayatneyin doğru, neyin yanlış olduğunu herkese gösteriyor. Radikal bir mücadelehattına sahip olan ve bu hatta yürümekte ısrar edenler gelişir ve güç kazanırken,icazet altında kalanlar eriyor, güç yitiriyor, yok oluyor. Salt bu durumbile, gerçeği görmek için yeterince uyarıcıdır. Baskı ve gözdağı politikasınınsürekli olduğu bir ülkede, iktidara giden yol dişe diş bir mücadeleden geçiyor.Bunu göze alamayan, buna göre örgütlenmeyen ve mücadele taktiklerinibu eksende geliştirmeyen her güç, son tahlilde sistemin bir parçası olmayaadaydır.Bugün iktidarın/açık baskı ve gözdağı politikasını sürdürdüğü, bu politikanıntüm emekçileri hedeflediği, sözde var olan yasalara dahi uyulmadığıkoşulları yaşıyoruz. Bu koşullarda görev, emekçi kitleleri adaletsiz sistemekarşı mücadele için birleştirmek ve nihai hedefe yöneltmektir. Bunu yapma-'nın nesnel temeli her zamankinden daha güçlüdür.Bu mücadele için birleşebilecek güçler çok geniştir. Baskı ve zulme karşıolan, emperyalist hegemonyayı reddeden, emeğinin karşılığını almak ve insancayaşamak isteyen herkes, yurtsever, onurlu her insan, -anlayışı, dini,inancı ne olursa olsun—birleşebilir, birlikte mücadele edebilir. Devrimciler,bunun için çaba göstermeli, haksızlıkların ve adaletsizliklerin üzerinde yükseldiğizemini yıkacak toplumsal muhalefet güçlerini bu zemin karşıtı cephedebirleştirecek bir misyon üstlenmeyi başarmalıdır.* * *221