1lyxiAyTX

yen devrimci bir yaşam tarzına ulaşamazlar.İnsanın insan tarafından sömürüldüğü bu düzeni halkımızın kaderi olmaktançıkaracağımızı ve iktidara aday olduğumuzu söylüyoruz, iktidaraaday olmak gibi ağır bir yükün altına girerken, söylediklerimiz ve yaptıklarımızarasında uyum sağlamak ve bunun ciddiyetini kavramak zorundayız.Oligarşiyle çatışmanın yakıcı bir şekilde hissedildiği, saldırıların yoğunlaştığıgünümüzde, devrimci mücadele için yola çıkanların omuzlarındaki yük dahabir ağırlaşıyor. Böyle bir süreçte ödenecek bedeller de bununla orantılı olarakartıyor. Rehavetin, boş vermişliğin pençesine düşülerek zamanında yapılmayan,"Bir şey olmaz, sonra yaparım." gerekçesiyle ertelenen her iş, sorunsuzişlemesi gereken mekanizmanın bir yerlerinde eksikler bırakıyor. Çoğukez zamanında yapmadığımız, ertelediğimiz, eksik bıraktığımız her işinmekanizmada gözle görülür büyük hatalar oluşturmadığı yanılgısına düşülmemelidir.Hedefleyip de gerçekleştiremediğimiz ya da yetersiz kaldığımızher çalışmada hatalarımızın, eksikliklerimizin birbirine eklenen sonuçlarınınetkili olduğunu bilmeliyiz. Kısacası yaşadığımız bu süreçte emeğimiz, alınterimiz ve kanımızla yarattığımız değerlerimizin korunmasında daha titiz olmalıyız.Emperyalizme ve oligarşiye karşı verdiğimiz bu mücadele, nicelerimizindefalarca anlattığı gibi sabır yüklü ve gösterişsiz olmakla birlikte dahaenerjik, daha atılgan, daha disiplinli ve örgütlü bir faaliyeti de hayata geçirmelidir.Bir yeraltı nehrinin sabrı, toprağın derinliklerine nüfuz eden gücü vetitizliğiyle hareket etmek bir zorunluluk olarak önümüzde duruyor.Yaşamayı baskısız ve zorbasız sevenlerin, toplumu değiştirmek ve dönüştürmekiddiasında olanların, yorulmak bilmez bir emekçi ve her şeyi ilekendini mücadeleye motive eden insanlara ihtiyacı vardır. Disiplinli, ilkeli vekurallı yaşamın önemi işte burada ortaya çıkıyor. Mücadelede yeni sayfalaraçmakta kararlı olanlar için kurallı ve disiplinli olmak bir yaşam biçimine dönüşmelidir.Aksi halde dışarıdan dayatılan, bir türlü içimize sindiremediğimizbir olgu haline dönüşür ki, asıl tehlike buradadır. Ve bu haliyle devrimci mücadelenindonanması gereken devrimci disiplin, yerini düzenin disiplin anlayışınave gelişigüzel bir yaşama biçimine bırakır. Bu olguyu bir tehlike olmaktançıkarmak ise, ilkelerimizle gündelik yaşamımız yani pratiğimiz arasındakifarkı aşağı çekebilmekle mümkündür. Aradaki bu farkı gideremediğimizölçüde, kazanmanın yolunu kendi cephemizden biraz daha tıkamış oluruz.Düşmanın barikatını güçlendirmek bizim işimiz olmamalı. Bizim ilke vekararlara tam olarak uymamamızdan, disiplinsizliğimizden düşmanın elindebize karşı koza dönüşen hata ve zaaflarımızı gidermek zorundayız. Düşmanıbizden kaynaklanan silahlardan yoksun bırakmalıyız.On yılların deney ve birikimleri, ödenen bedelleriyle kazanılmış ve herkesbir kez daha kendini tekrar etmesin, kendi deneyimini yaşamasın diyekonulan ilke ve kuralları "Bir kereden bir şey olmaz" gerekçesiyle çiğnemekkendimizin inkarından başka bir şey değildir. Bu bizim disiplinimizin mayasındabulunan gönüllülüğü kavrayamamak, onu günlük yaşamımızın birerparçası haline dönüştürmek, refleks haline getirmek uğraşımızı kavrayamamaktır.Bunu kavrayamamak, özümseyememek sırf üzerimize aldığımız çok369