1lyxiAyTX

korkmamak, halka ve taleplerine yabancılaşmamak gerekiyor. Ulusal hareketindeneysel olarak ispatladığı doğrulara sahip çıkılmalıdır. Devrimciler,yaratanı kim olursa olsun, olumlu olan her şeye sahip çıkarlar, çıkmalıdırlar.Ne yazık ki, Türkiye solu böyle bir anlayıştan uzaktır.Bugün kitlelerin taleplerine karşı duyarsız kalmak düşünülemez. Devrimcilerbir an önce halk eylemine öncülük edecek bir konuma sıçramalıdır. Bununyolu sınıf savaşını silahlı çizgide geliştirmekten geçiyor. Bu, ulusal hareketile dayanışma içinde bulunma yanında, esas olarak ulusal hareketi Marksist-Leninistrotaya çekme, Türkiye oligarşisini yıkmaya yöneltme çabasınınbiricik yoludur. Bugün ulusal hareketle dayanışmanın gerekliliği, siyasal birtavırdan öte, ahlaki bir boyut kazanmıştır.Bir hareketin çizgisini, taktiklerini yanlış bulabilir, eleştirebiliriz ama buonunla dayanışma ve destek ilişkisine girilmesine engel olmaz, olmamalıdır.Bugün ancak günlük protestoları aşarak sınıf mücadelesini geliştirip yaydığımız,faşizmin güçlerini parçalayıp zayıflattığımız ve halkı oligarşiye karşı savaştırabildiğimizölçüde, ulusal harekete karşı olan yükümlülüklerimizi devrimcianlamda yerine getirebiliriz.Bunun için örgütlenmede ileri adımlar atmak gerekiyor. Sürecin gerisinedüşmek istemiyorsak daha hızlı koşmalıyız. Halkın düzene karşı olan tepkisinidevrimci bir kanala akıtabilmek, kitleleri oligarşiye karşı savaştırabilmek,onları her düzeyde kucaklayabilecek örgütlülükleri de gerekli kılıyor. Her şeyörgütlenmedeki beceriye bağlıdır. Bir yanda silahlı savaşı her koşulda sürdürebilecekbir örgütlenme, diğer yanda onun kitleler içinde kök salmasını sağlayacak,kitleleri kucaklayacak yığın örgütlenmeleri... Biri diğerinden bağımsızdüşünülemez. Kitleleri mücadele içine çekmeyi amaçlayan bir devrimcihareket, çok yönlü örgütlenme becerisi gösterebilmelidir. Hele halkın düzenpartilerinden umudunu kestiği, hak arayışları içine girdiği, hak arama bilincininhızla geliştiği koşullarda, geniş yığınları kucaklayacak örgüt biçimleri yaratmak,her platformu bir örgütlenme zemini olarak değerlendirmek ve uygunörgütlenmeler oluşturmak vazgeçilmez bir önem taşıyor. Kitlelerle canlı vekalıcı bağlar kurabilmenin, edilgen değil, aktif bir kitle desteği kazanmanın,kitlelerin mücadeleye fiili katılımlarını sağlayabilmenin yolu buradan geçiyor.Kısaca, geniş kitlelere uzanabilecek örgütlenmeler yaratmak hedeflenmelidir.Kuşkusuz, her şey arzulanan gibi olmuyor. Hızlı koşabilmek, bu koşunungerekli kıldığı insan unsuruna sahip olmaktan geçiyor. Oysa 12 Eylül'ün devrimcisaflardaki etkileri hala güçlü. Zaafları sürdürmede şaşırtıcı bir dirençgösteriliyor. İdeolojisine yabancılaşmış, belli ölçüde gizli inanç yitimine uğramış,ruhsuzlaşmış, sorumluluk duygusundan uzak, disiplinsiz insanlarla biryere varılamaz. 12 Eylül'ün üzerimizde bıraktığı tortulardan arınmak gerek.Her düzeydeki insan kendini yenilemek zorundadır. Bürokratlık, hantallık, ertelemecilik,gerekçecilik, konformist eğilimler, ahlaki dejenerasyon vb. yokedilmelidir. Zaaflar meşrulaştırrlamaz, statüler dayatılamaz. Bunlarda ayakdireyenler kaçınılmaz olarak sürecin dışına düşmeye devam edeceklerdir.Atılım yapmak isteyen bir devrimci hareket, bunun gerekli kıldığı niteliklere7