1lyxiAyTX

ulunduğu durumu görebilmek ve bunu mücadeleye dökebilecek yol ve yöntemitutturabilmektedir. Egeli tütün üreticilerinin bölgesel otoriteyi altüst edecekkadar ileri gittikleri direnişleri, işçilerin '89 bahar eylemlilikleri mücadeleninreçetelere göre biçimlenmediğini gösteren çarpıcı örneklerdir. Kitleler birnoktadan sonra sistemle çelişkilerinin yoğunlaştığı her yerde başlarını kaldırdılarve hak arama mücadelesinde yerlerini aldılar. Burada önemli olan kendiliğindende olsa başlayan gelişmelere de müdahale edebilmek, kendiliğindenciliğiiradiliğe çevirebilmek, iradi politikalarla, buna yön verebilmektir. Bunoktadan sonra hareketin kendiliğinden başlamasının fazlaca bir önemi yoktur.Geçmişte yaşanan kola boykotunu buna örnek verebiliriz. Devrimcilerkendi dışlarında patlak veren kitle eylemliliklerini de ileri taşımak için güçleriniortaya koymak zorundadırlar. Devrimciler toplumda bütün alanlarda biçimlenençelişkilere aldıkları tavırla kitlelerin dikkatlerini üzerlerine toplayabilirlerve topluyorlar da.Bu tür müdahalelerle kitlelerin yanında olduğunu göstermek, sempatisinikazanmak da devrimciler açısından önemlidir. Devrimci irade ve politika birçokkitle eylemliliğinde doğrudan yönlendirici rol de üstlendi. '90 Temmuz'undamemurların biriken çelişkilerini açığa çıkarmada devrimci irade vepolitika öndeydi. Sürece devrimci öngörü egemen olmuştu. Devrimci politikakitlelerin talepleriyle çakıştı ve kitlelerin harekete geçmesi ve eylemlilikleriileri götürmesiyle memur mücadelesi açısından önemli politik sonuçlar ortayaçıkarttı. Kitlelerin bilincine sendikayı taşıdı ve devrimci politika kitlelerlebirlikte sendika mevziini ele geçirdi. Devrimcilerin iradi olarak yönlendirdiğiher kitlesel hareketliliğin ortaya çıkardığı, mücadeleye kattığı önemli politiksonuçlar vardır. Devrimci irade ve politika kitleleri harekete geçirdiğinde veonları kucakladığında, kitlesellik ileri noktalara taşınabilmektedir. Devrimcileraçısından sorun, kitlelerin talepleriyle sürece denk düşen politikayı çakıştırabilmekve geniş kitle hareketleri yaratabilmektir. Sorun, süratle bu harekete,hareketlenmeye denk düşen yeni biçimler, örgütlenmeler, sloganlar yaratmakve kitlelere bunları benimsetebilmek sorunudur. Ne zaman ki devrimciirade kitlelerin iradesine dönüşüyor ve eylemlilikler devrimci politikanın çizdiğiyolda gelişiyorsa, orada yer alan insanlar süreçten yepyeni mücadelecikimlikle çıkıyorlar, politik inisiyatif ve olgunluk kazanıyorlar. Kendiliğinden kitleeylemlilikleriyle, devrimci iradenin kitle eylemleriyle çakışıp, ona yön verdiğieylemlilikler arasında temelden farklılık buradadır. Kitle eylemleri devrimcilerinmüdahalesiyle politik hedeflere yönlendirilemediği, mücadele ve örgütlülükbiçimlerinin, slogan ve taleplerin hızla sürecin ihtiyaçlarına göre biçimlendirilemediğiher yerde, kitlesel eylemlilikler politikleştirilemediği gibi,kalıcı örgütlenmeler de ortaya çıkarmıyor, bir yerde sınırlanıp kalıyor, işte bunoktada devrimciler toplumsal çelişkileri ve kitlelerin içinde bulunduğu nesneldurumu kavrayarak, mücadeleyi kampanyalar şeklinde uzun sürece yaydıklarıher seferinde kitleleri peşlerinden çekip götürecekleri sonuçlar ortayaçıkarabiliyorlar. Devrimcilerin bütün mücadele biçimlerini bir arada uygulamayakoydukları, yeni örgütlenmeler ve sloganlar yarattıkları, toplumsal çelişkileriçözmeye yönelik kampanyalara dönüşen mücadele süreçleri, kitlele-166