DAS GESCHLECHTLEBEN

200. Jak Iwan zwiw ŻydiwoczkuOdyn izwozczyk, mołodyj parniaha, wiz iz syła w horod — baryszniuŻydiwoczku. Doroha buła dałeczeńka tak, szo jim pryjszłoś noczuwat u poli-Izwozczyk mih by dobraćcia i do horoda — nu win naroszne tak ustrojaw,szob pyrynoczuwat’ u poli, bo joho duże sobłazniało j)oprobu^al, Żydiwoczky.Wona buła iszczę mołodeńka i duże krasywa, a szob ny robyf nasylstwa, towin prydumaw z chytry^ tak: Rozprih konia, natiah oto sami oliłobli tak, szokinći ohłobel buły w riwńi z hrjadkamy.* Na kinći ohłobel powisyw chamut.A konia prywjazaw za ohłoblu ny podałeko od osi i tam że bu w rozopjatyjna ohłoblach regtuch z kormom. Żydiwoczći win posław na woźi. a sam lihpid wozom. Oto wony ukłałyś spaf i oboje ńrjak ny zasnuf u prawd u. Zwozczykwyżydaw, року Żydiwoczka pyrylakajićcia i prybiżyf sama w joho ruky.A Żydiwoczka ny spała toho, szo bojałaś spaf u poli, ta szcze sama na woźi,jak pałyć. Wona do wsiakoho szełystu prysłuchałaś, czy ny jde chto do jich.Jak wityrok zaszywyłyf trawoju, tak wona i żachnećcia. A dali osmiłyłaśspytaf zwozczyka: A szto, Iwanc, tut wołky ny buwaje? — O! barysznia, tutwony czasto bihajuf, fiko do nas wony ny piduf;^czoho wony tut ny baczyły?— Żydiwoczka iszczę dużcze stała trjągowi praznuwat ; łyżyf na woźi ńi żywa,ńi mertwa. Trochy zhodom kiń najiwszyś kormu, pidniaw hołowu T odsapnuw.A tak, jak win buw prywjazanyj korotko, to za hołowoju i ohłobla iszczęwyszcze pidniała sia i wmisfi z neju i chomut piszow u horu. A Żydiwćipokazałoś, szo do jich chtoś lize. Ta, jak krykne: Iwan, ja bojuś, k namchto to leźit. - Ta chto tam do nas bude lizty, u nas brat ńiczoho, chibawowky pidkradućcia. — Żydiwka fiko pry£ys>?kła. A Iwan wziaw batih tapotecheńku pużałnom tork konia po noźi. Kiń połochnuw sia i upjef ohłobluhołowoju pidniaw i chamut pidniaw sia. U Żydiwky i, dusza w pjatky wyskoczyła ta ,w рІдДшІоаа.Ju ^ Z ^ f: Iwąu.j*atuj, ja tut bajuś; bolsze nie magu,ja pajdu k tiebje śpaf! - Nu ta jdy, szoż z toboju porobysz, jaka ty poło*chłyvfti! — Nechotia pryhłasza, a sam rad ciomu złuczaju. Duma sybi: Znaczyt,d’iło bude. — Żydiwka myrszczi spłyhnuła z wozu i do Iwana pid chałat.Pryżałaś do jflho.-pohłyfoze i dęożyf, jak osynowyj łyst. Iwan'jiji pryhornuwdo sebe potisńisz, ukryw połuczcze, obniaw i mało pomału staw jiji obszczupuwaf.Wona od pyrypoło&hu jomu ńiczoho ny kazała, rada, szo chocz trochyizbawyłaś od strachu, a k tomu-ż wona iszczę i poniatija ny znała, jak cejibućcia. A szo win jiji szczupaw to siam, to tam, to wona dumała, szo winjiji rozwysyla, pjjohania^strachT U Iwana staw kołom, nże oskomy brała poskoriszządwynat—Nyzabarioofwin poliż pid jupku^poSzczykotaw, poszczyKotawtam, a dali wziaw, za kurok poderżawś. Potim kruhom neji poczuchaw. Uneji też rozhoriłaś, zaswyrbiła, a ny znała sama, szo jiji treba. Tut uże wonapro strach stała zabuwaf, a pyryjszła w neji duraka na te, jak, by prohnafzu^ Iwan dowho ny drimaw, wyjniaw swoho z sztaniw, pryżaw jiji błyżczedo sebe, zriwniaw pyrydok z pyrydkom i szutia, pidniaw jiji werchniu nohui prytuływ swij kineć, jak je, po syrydyńi. Potim wziaw jiji za poperek ipotrochu wse pryżymaw do sebe, року wże, jak je, naładyw, kudy sliduje.A w neji za ći minuty iszczę dużcze rozhoriłaś. Iwan tod’i zrazu, jak pjj-.cupyw jiji do sebe potisńisz, tak i zastromyw, skiko wliz. Wona od rozdrożenija,boli poszty ny zamityła, fiko od horjaczky skriź zuby proćidyła ztrepytom: Iwan, szto ty szalisz, ny sziłakczi menia! — Iwan, szo bokom jijiszmorhaw, a dali pyrywyrnuw jiji spynoju w nyz, a sam zwerchu na neji.Wona wże j odczotu sybi ny dawała, szo Iwan z neju robe, fiko czustwuwała,