DAS GESCHLECHTLEBEN

Wony nastuczałyś u wikno — starucha pyta: Chto tam takyj? — Ta my,ochotnyky, zbyłyś z dorohy i zabłudyły; pożałujsta, pusfif obohrićcia, zamyrzajim.- - Starucha buło stała odmohaćcia, szo wona sama, bojićcia pustyf, adali odczajałaś, zżaliłaś nad nymy, pustyła. Ochotnyky uwijszły u chatu iduże buły radi, szo chocz u tepłyj kutok popały. Siły, obohriłyś, zaszporypoodtyrały. Potim poprosyły u staruchy, czy Dyma czoho pojisty. Wona jkaże: Hołubczyky, z radistiju oddałab use. Nu, oa hrich óiczoho u mene nyostałoś, sama siohodói uy weczerjała. — Ta, pożałujsta, babusia, daj nam chocztroszky czoho nybud’. — Ta jijże ty Bohu, tak nyma óiczoho. — Ta możechocz sucharyky je de nybud’ waluszczi? — Ot ehrest Bożyj, tak nyma; jażwam kazała, szo ja sama hołodna syżu. Mij staryj pisla obid pojichaw uhorod za prowjantom i dośi ny wyrnuw sia, mabuf tam zanoczuwaw i teperuże oy pryjide do zawtrjoho. - Ochotuyky bilsze sporyty ny stały, powlahałyśspaf. Spałoś jim ny dowho, hołod ny dawaw. Odyn prosnuw sia i duma sybi:A dajka, ja ponyszporju sybi jiżi, czy ny nahybaju de nybud’ po zakapełkach.Ny może buf, szob wona wybyłaś tak, szo j krychotky ny ostałoś. Czy wżedoterpif do ranku? N’i, pidu szaryf. — Ot win łazyw, łazyw i pid ławkamyi pid stołom, u hrubu dywyw sia, łazyw i w picz, wśi kutky oszczupaw, wśizakapełky obmacaw, popynawś i na połyciu, nyma óiczohiśióko. Czasto pidruku popadałyś horszky i wśi pusti. Chofiw, buło, jty na swoje misto talahty spaf, a dali spomoyw, szo win iszczę pid prypiczkom Dy dywyw sia.Pohrib sia win pid prypiczok, szczupaw, szczupaw i nahybaw tam szoś pochożena pryharky z kaszi, szo oto zńimajuf wyrchuszku z horszka, kołykasza rozwaryćcia i wypore horbom i cej buhor pryhoryf. Na ce same imużyk podumaw. Wziaw ciu kaszu i łaje pro sebe babu: Isz, wraża baba,kazała, szo nyma óiczoho, a oś że najszow kaszu, chocz horiłu, a wse takyz hołoduchy i ce możno jisty. A nu, podywymoś iszczę, czy nyma czoho —i namacaw win u druhomu kutku horszczeczok: Szurhnuw tudy rukoju, a tamszoś mokre, huste. Win podumaw, szo ce smałyć. Oce dobre, budu kaszujisty w prymoczku z smalcym. — Odłamuje po trochy tyji kaszi, obmocza whorszczok i hryze. Towarysz joho też skoro prosnuw sia, bo joho j son nybraw — hołod ny tiotka. Win prosnuw sia i woroczajićcia z boka na bik;chocz i zdorowo chofiw jisty, a wse taky szukaf pyszczi ny rjachaw sia, afiko dumaw: Chocz by Boh daw nam dobraćcia do domu! — Woroczawś,woroczawś, ny spyćcia. Koły czuje, szoś chrumtyf; pochoże, jak chto nybud’hryze suchar, abo iszczę szo pidchodiaszcze. Win tod’i łap, łap kruhom sebe,towarysza nyma; win i huka tycheóko: Myron, de ty? — Ta ja oś. — Szo tytam jisy? — Ta ja óiczoho, ce ja tak. — Prokip pidóimajićcia i ide do Myrona:El szoż ty, brate, obmaniujisz? I ny hrich tybi, stydno, brat, samomujisty, a druhomu ny dawaf. Umyraf, tak uże budym umyraf u misfi. Szo tytut najszow? — Ta tut czypucha, ja b pod’iływ sia z toboju, ta tut i jistyóiczoho; ce pryharka z kaszi i tut je horszczeczok smalciu. — Nu dajże łyszchocz trochy. — Myron odłomyw Prokopu połowynu i stały uplitaf u dwóch.Pojiły wse i lahły dosypaf. U ranći prokynułyś, uże stało switaf; wony potychoókustały zbyraćcia u pochod, ity do domu. — Starucha też prosnułaś.Ochotnyky i dawaj uprikaf jiji: Jak tybi ny hrich, babusia? Hołodajuszczychny pokormyła, skazała, szo óiczohiśióko nyma, a my najszły kaszi i smalciu,ta chocz trochy pidżywyłyś. — Take-e-e! wydumujuf, jaka tam kasza, óijakojikaszi w mene ny buło; a de wy jiji najszły? — A ty ny znajisz de, — tampid prypiczkom, nakrytyj buw pokryszkoju. J-i-i-i-i, ta-a-a chibaż to kasza?