DAS GESCHLECHTLEBEN

fcaüiy u prawda. Trochym pidniaw sia, odkotyw trochy popadiu i lih sam póseredyńi, a popadia stała łyżat s kraju od riczky. Pip prosnuw sia, .uże zwyrnułoz piwnoczi. Nicz buła temna, win z prosonku ny rozdywyw sia, myrszczichwatyw popadiu za popyryk i szubowst jiji u wodu, tiko bulbaszky zchwatyłyś.A dali trochy probuzkaw sia. Koły dywyćcia, aż łycho, popad’i nyma,a Trochym łyżyt bila joho. Nu, szo tut robyt, treba upjet ładyt z Trochymom.Powstawały wony u rańci i piszły dalszi stranstEnrat. — Iszły, iszły,dywlućcia, na zustricz jim ide Cyhan i sałdat; wony powstriczałyś i pytajuf:Wy kudy jdete? — Ta tak, idem, kudy oczi baczuf; brodym po świtu, styniajimsia, aby den do weczyra. — Ta my też tak brodym, chod’it wmisti za kompańiju,wysylisz bude. — Oto wony piszły dalszi. Iszły, iszły, uże stało wyczyrit;wony tod’i j sumujut: Nu, chłopći, dawajte prosyćcia do koho nybud’noczuwat, — a wże wony dochodyły do syła, honyj dwoje ostawałoś. Рокуwwijszły w syło, na dwori zowśim stymńiło. Odyn i każe: Dawajte prosyćcia^ś u ciu krajnu chatu, może wona puste. — A w krajni chati to żyła wjlßjvai do neji chody w protopop (polubownyk). Pidijszły wony do tyji chaty, odyni stuka u wikno: Chaziajin, pustit, pożałusta, pyrynoczuwat; z dorohy zbyłyś,zorja prochładna, pomerzły, pustit chocz obohrićcia. — Po pyrwach wona nysohłaszałaś jich pusty t, a dali zmyłuwałaś, u ważyła jich proźbi, pustyła. Prochożiuwijszły u chatu, pośidały i pytajut chaziajku: A czoho ty ny chotiłanas pustyt noczuwat? — Wona dowho mniałaś, ny pryznawałaś, a dali odkryłatajnu: Pryznaćcia, dobri ludy — . . . po prawd’i skazat, ja toho nychotiła was pustyt, szo do mene chode protopop. — Prochożi pojniały kożynpo s wo jomu, sałdatowi i Cyhanowi poczułoś, szo noczczu bude potop, zalle jichwodoju. AJTrochym dohadaw sia, wj^zim_flił.oTdarmaTszo buw prgjurkw atm .rozszołopaw inamotaw sybi na us. Pip daże i ny słuchaw jiji odhoworky, pojniawJtak, szo wona mow bresze; ny zna, czym łuczcze oprawdaćcia. Ot naczały wony,/kożyn sybi mostyćcia spat. Wśi wony buły hołodni, jak sobaky, chto chot kusoczokchliba zźiw, a chto tak zowśim ny jiwsze lih. Cyhan lih u hrubu, szob potop nyzaływ. A sałdat iszczę chytrisze zroby w ; pryczypyw do swołoka wy łyki noczwyi lih u jich spat; mow, koły nasznećcia potop, pyryriżu werweczky i popływu.A pip i Trochym pro potop ńiczoho w hołowi ny dyrżały, polahały wony spatIna ławkach, pip na ti, szo do poroha, a Trochym buw dohadływyj, lih na tipawći, szo pyryd wiknamy, kotra wychodyt na ułyćiu. — Czyryz czas wśipowkładałyś i zachropły; namorywszyś, zasnuły, jak ubyti. Odyn tiko Trochymny spaw, pidżydaw, року pryjde protopop. Wdowa za deń namajałaś,też kripko zasnuła i teper wona joho ny żdała, bo hosti, czy chocz strannykypyrybyły jim . . . Ot trochy zhodom Trochym czuje, szoś szamtyt do wikon;pidijszło i tycheńko stuk, stuk palcym u szybku. Trochym pidchwatyw siai do wikna; odczyny w kwatyrku i pyta: Chto ce? — Ta ce ja, — odwitywprotopop. — Prostit, batiuszka, teper ńilzia, pustyła prochożych. — Ach żal.Nu woźmyż chocz hostynći, a ja pidu do domu. — Trochym uziaw ćiłyj uzołhostynćiw i każe: Nu, batiuszka, koły ny pryjszłoś poszmorhaćcia, to daj te,ja chocz poderżuś za chuja. — Protopop ny dowho dumawszy, wyjniaw chujai podaw joho u wikno poderżaćcia. — A Trochym schwatyw na stoli kuchonnyjnożyk, ta jak ciuknuw, tak i odchwatyw protopopowi chuj po samyj koriszok.Protopop striomhołow od wikna i pobih do domu! Trochym położy w chuja na wikno,a sam lih i uplita prjanyky ta kanfety. Pip spaw ny dowho, skoro prosnuw sia,bQu joho w żvwofi sobaky hawkały, ny jiwsze lih. Pip prosypajićcia i czuje, szośchrumtyt; win staw prysłuchaćcia; prysłuchawś, prysłuchawś i ńijak ny pojmę