DAS GESCHLECHTLEBEN

źawiw n jarmo, pozanozyw i naczaw nkładaty drowa. Nałożyw drow i pojichawdo domn i upjet tak że naczaw pidnukuwat: Hej sob, śiryj ta poło wyj!Pryjichaw win do domu, uże buło pizneńko tak, szo stymóiło zdorowo. Pidjichawwin do worit, ostanowyw swojich, sywoho ta połowoho, a sam kryczyt:Odczyniajte worota, drowa wyzu! — Pip z radiśtiju wybih z chaty, dowołyn,szo Trochym prywiz drow, pidbih do worit, skorisz odsunuw zasuw i stawodczyniat worota. Odczyny w, koły dywyćcia, szoś woły joho duże pomenszały;win staw dużcze prydy wlaćcia do jich i baczę, szo po szyrsti nynacze ti sami,sywyj ta połowyj, a rostom duże małeóki; pip pidijszow błyżcze i tiko chotiwuziat woła za rohy poszczupat, a wowky jak zakłacały zubamy, a z oczejohoń tak i zaświrkaw! Pip czut-czut u sztany ny napustyw ta skorij tikat,u chatu. Prybiha do popali i słowa ny wymowę; pobiliwr jak hłvna. Po-1padia hlanuła na joho i sama otoropiła, taj pyta: Szo ce ty, Boh z toboju, Izlakaw sia, czy szczo? — Pip trochy opomnyw sia taj każe: Trochym naszprywiz drow i uże woliw deś zbuw, a pryjichaw na jakychś zwirjach. Straszni— trochy buło mene ny zźiły, tak ja na syłu wtik. — Popadia podumałatrochy, a dali j każe: Ot szo, pope; dawaj, my joho na cych zwirjach poszłemdo carja za hriszmy; nychaj joho car otakuje, może win joho pokaznyt. —Ehe, ce bude ładno; znaczyt, ja joho zawtra poransze poszlu. — Oto wonypobałakały, pobałakały i ulahłyś spaf. A Trochym złożyw drowa, odprih wołiwsywoho ta połowoho i pustyw jich u zahorodu do hurtu z druhoju skotynoju.Ustaw pip u ranći, koły dywyćcia, aż łycho: u zahorod’i nyma ńi odnojiskotynyny żywoji, wsiu wowky zadrały. Nu, szo tut z nym robyt; treba jaknybut od joho izbawyćcia. Pip wychode na dwir i huka: Trochym! — Czoho,batiuszka? — Zaprjahaj swojich wołiw ta żywo pohaniaj do carja za hriszmy,tam tybi dadut hroszyj. — Trochym ny odmohajuczyś, pozanozyw swojich wołiwi pojichaw do carja. Pidjichaw wiu do dworcia i naczaw buło braćciaza worota odczyniat. Słuhy joho kynułyś ny puskat, a win na prołom odnolize, prjamo do paradnoho chodu. Joho pytajut: Szo tybi treba? — A winodno prećcia i odwicza: Mińi treba pobaczyt hosudaija i batiuszka mene posławza hriszmy. — Czasowi chotiły joho w szyju wytowkat i pobojałyś,może i sprawd’i, dumajut sybi, szo nybućT duże nużne, takie, szo j carewinyobchodyme, wziały i dgłożyły carewi. Car wychode,. koły dywyćcia, a Trochympryjichaw na^jŁoiEtach. Car tra z k ^ jłla k w sia i skorij pyta joho:Czoho tybi nużno, dobryj czołowicze? — Ta ot szo, Wasze Wyłyczestwo, naszbatiuszka prysław mene, szob wy hroszyj dały. — Car, szob skorij odk^raskaćciaod Trochyma, wyliw, szob nasypały jomu wozok midiakiw. — Trochymnabrawszy hroszyj, pojichaw do domu. Na puti jomu prychodyłoś pyryjiżdżatnoczczu czyryz mist. Pid tym mistkom sydiw czort i chofiw joho polakat;wyskoczyw z pid mistka, ta jak zamyczyf. — Trochym ny ztrusyw, chwatywczorta za chwist ta w miszok, zawjazaw joho i pojichaw dalszi. A pip i popadiasydiat doma i radujućcia, dumajut sybi, szo wże zdvchałvś Trochyma:tak i położyły, szo car joho pokaźny w za te, szo win joho nalaka wowkamy.Koły słuchajut, stuka szoś u worota; u popa z popadeju i dusza w jpiaijtywyskoczyła, i dumajut sybi: Ot jak raz Trochym pryjichaw! — Ny daj Boh.Anu^plöy, ‘spytaj, chto tam takyj, każe popadia. — Pip wyjszow i pyta: Achto tam stukaje? — Ta ce ja. — Chto ty?— Ja, Trochym, prywiz wam odcarja hroszyj. — Pip nyrad i hroszam, poczuchaw hołowu i nechotia odczynywworota. Trochym ujichaw u dwir i staw zsypat hroszi u zakram. Pip i popadiawyjszły podywyćcia na hroszi i rozpytat, jak win buw u caiga. Tro-