DAS GESCHLECHTLEBEN

278. T ry prawdy.Odyn mużyk na pochmila iszow, kudy oczi baczuf. Sam ny znaw, dokohob pry czy pyt sia, szob wyklauczyf na kosutku. Koły dywyt sia, jidemyrowyj suddia. Win i dawaj kry czat jomu: Baryn! baryn! pidożdy, ja skażutybi 3 słowa. --- Myrowyj chofiw buło ny zwyrnuf uwahy na joho hukania,a dali schamenuwś i każe kuczyrowi: Anu postoj, ostanowy konej, uznajim,szo tomu czołowikowi treba. — Ostanowyłyś wony, myrowyj i pyta: Nu, szotybi, mużyczok, treba? — Wasze skorodije, ja wam skażu try prawdy, fikodajte mińi pochmyłyt sia odnoho ćiłkowoho, a chocz skiko możno. — Nu, aszoż ty mińi możysz skazaf? — Ot tod’i pobaczyte i uznajite, tod’i skażyte,szo ja brychaw czy ńi; budyte diakuwaf mene nyraz. — Nu, na tybi rub, fikokaży prawdu. — A ot szo, baryn: Ny chody ńikoły po nad horoju, a to kabłukyskrywysz; ny syry na wityr, a to woniaf bude; ny każy żinći prawdy,a to hore bude. — Myrowyj pośinijaw sia i pojichaw do domu. Doma winsydiaczy za czajem zhadaw pro toho mużyka, ta jak zasmijet sia. A żinkajoho pobaczyła taj pyta: Czoho ty smijesz sia? — Ta ńiczoho, ce ja tak. —JTaL-Skażyr-a ta-budu-.&erdy^ sia. — Ta szo tam, czypucha. — Nu tak szoż,ka^y...wse1_szo_ę.^Łb-^o..4^tybit..czużar, czy. szo? — Myrowomu wołyju nywołyjupryjszłoś pryznaf sia, szo win czuw; roskazaw jiji wse jak buło. Wonajak zachochocze! Oto wony oboje naśmijałyś u wolu, czuf ny do sliz, a daliwona jak but to szutia pyta joho: Jakeż może buty hore, koły ty prawduskażysz, ja ny pońimaju. — Ta ja j sam ny pojniaw, fiko dohadujuś. — Aszoż take, roskaży ? — Ta ce bacz, szob ny kazaf żinći prawdy u koho wyłykyj,a to woua bude za tym czołowikom uchażuwaf! — Chi chi-chi, zasmijałaśwona. A w kohoż tut, Wasia, zdorowyj? — O! w naszoho powarja tak bilszyjod uśich; jak u stryhuna, czuf ny do kolin tylipajif sia. — Myrowyj połypytawz żinkoju, a opisla i z hołowy wykynuw pro ti try prawdy. A żinkajoho na us sybi namotała. Myrowyj napyw sia czaju i żywo wyliw zaprjahafkonyj jichaf u horod na źjizd. Kuczyr nyzabarom zaprih konyj i pojichały.A barynia, szob ne tratyf darma wremnia. pozwała do sebe powarja. Winpodumaw, szo wona joho zwe szo nybud’ skazaf na szczot obidu. Ta jak urukach derżaw ąudok. tak z nym i prybih. Pryjszow win do baryńi i pyta:Szo prykażyte, barynia? — Ńiczoho ja ny prykażu, a fiko mińi uhodno, szob typosyd’iw bila mene. — Win bojazływo pohlada na neji, czy śidaf, czy ńi;duma sybi, szo wona śmijef sia z joho. — A wona: Ta ty bud’ posmilisz;śidaj, bud’ jak doma. Hostym bud’. — gawyła z nvm^lary bary i wse namykapro teje to, jak joho. Win chocz i dohadaw sia, w czim d’iło, a wse takysam zatronuf jiji bojawś. Wona baczę, szo win skisniajif sia, lahła na krowaf,pidniała płatia i każe jomu: Liź na mene. — Ńi, ja bojuś, barynia; jak doznajifsia baryn, win mene zariże. — Ny bij sia, ńichto nv bnde znal liź, jatybi prykazuju. Ny posłuchajisz, tak zaraz że rozszczytaju; wybyraj, szo nybud’lube. — Powar baczę, szo położenije joho bizwychodne i odważywś posłuchafbaryniu, szo bude. Ny dowho dumawszy wyjniaw iz sztaniw swoho konyką ■Lna neji. Jak pohnaw, wona aż zapyrd’iła. A wże koły jomu pryspiczyło,to win jak zadwynuw jiji po same ńikudy!. . Barynia ny wydyrżała, wsrałaś!T’iko win konczyw cTiło, a tut jak raz i myrowyj wyrnuw sia z horoda. Myrowyjźjizd odłożyły po jakiś pryczyńi na druhe czysło. Baryn szczykołdojukłacnuw i zahomońiw szoś u śiniach. Powar skorisz z neji, myrszczi zhrib tehiwno u sudok i biżyf z chaty. Myrowyj pyrystriw joho i pyta: Szo ty nesesz?— Ta ce drożżi prowoniałyś, tak ja prynosyw baryńi pokazuwaf, czy wony