DAS GESCHLECHTLEBEN

mal durch. Dann frühstückte er beim Gevatter und kehrte eiligst nach Hausezurück, damit es nicht ruchbar werde, daß nach dem Kränzchen ein Burscheals verkleidetes Mädchen genächtigt. —Anmerkung. Diese Erzählung kommt in mancherlei Fassungen auch im serbischenVolkslied vor. F. S. K.249. R adist p id stark u w ato ji diw ky.U odnoho czołowika buła cTiwka uże. uL liitamy. prawdu skazat zasvża ipochoże buła trochy i zza nhła migzkmn-pyhyfaj a chocz prjamo skazat, prvdurkowata.Wona dowho syćTiła, ny wychodyła za miż, wse jiji curałyś, jaEeśobchodyły. A dali najszowś takyj, szo poswataw, mabut też takyj, jak i wona,dyjvjatoji kłepky ny chwatało. Nu, ce wse ńiczoho; jak każut posłowyciu:J"aki sany, taki j samy. Jaki jichały, taki j śiły. Wona chocz i durna bułat2^ wse taky czest swoju zbjryhła. I jiji duże chotiłoś wyjty za miż; bidołasznaІщщід ęznt ny try krasnych, dwaciat szostu czy dwaciat siomu paskuu batka zźiła. Oto jiji proswatały, swatbu hulat odłożyły do suboty druhojinyd’ili. Znaczyf, poładyły winczat czyryz dwi nycTili, szob za ce wremniapryhotowyćcia: Mołoda року pryhntmyp ftwnjp a mołodyj, a choczjoho batko, року uturhuje hroszyj na swatbu i na rozpłatu z popamy. Nywistabuła duże rada, deń i nicz dumała, koły pryjde toj deń, szo wona bude.spat z żynychom. Oto wona żdała, żdała i wse kazałoś, szo iszczę ny skoro;dńi kazałyś dowhi, czut ny taki, jak ćiłyj hod. Projszła odna subota, projszłoiszczę dńiw pjat, ostałoś wsioho try dńi. D’iwka pryjszła z doświtok, brosyłaswoju robotu i z radosty, szo ostałoś ny bahato do swalby, naczała spiwat:Siohodńi subotońka, zawtra nyd’iłyńka, w ponyćTiłok jibymo-o-o ś — jibym-o-oo-ś!— A batko łyżaw na piczi taj czuje, szo wona śpiwa i każe: Ehe, bisowadocz, pojibesz sia, jak diad’ko hroszyj dast. A tu win wże kazaw, szopochoże pryjdyćcia odłożyt iszczę na nyd’ilu. To sam kazaw, szo naznaczajtena ciu nyd’ilu, a teper uże nazad naszi; każe, iszczę hroszyj ny wtorhuwaw.IWona tod’i zaso wisty łaś i zza styda pobihła z chaty, a batko wi na choduodwityła: Ach! tatoczku, to ja skazała, jaż dumała, szo was nyma w chati!— Ce buła istynna prawda, wona pobihła do podruhy i rozkazała, jakyj zneju hrich złuczyw sia. Podruha i każe: Ot, sestro, tybi nauka, treba podywyćcia,czy je chto w chati, a tod’i i śpiwat. — Ta czort joho znaje, szo johotam rgdymyć ukław, chocz by j batka. Ta ce bacz tak, sestryczko, z radostyczoho tiko ny prydumajićcia. Nu szoż, jak wono ny tyrpyćcia. Tut i takdowho hulajisz, a jak uże cTiło zwjażyćcia, tak czoho tiko ny skażysz. Nu,ce ńiczoho, ty ny bijś, ce wse świtowe, sj;ari іаздав hiLsze łmszaha hri&zflfBatko i po sybi znaje, win byt ny bude!Die F reude eines ältlich en Mädchens.Bei einem Mann war die Tochter an Jahren etwas vorgeschritten, geradeherausgesagt, sitzen geblieben und wahrscheinlich mußte sie ein wenig miteinem Sack um die Ecke geschlagen worden oder einfach gesagt, etwas närrischsein. Sie saß lange als Jungfer, heiratete nicht, sie war gemieden, man wolltesie nicht haben. Endlich fand sich einer, der um sie anhielt, wahrscheinlichauch ein solcher wie sie, dem der neunte Sinn fehlt. Nun, das wäre nochnichts; wie das Sprichwort sagt: Wie die Schlitten, so die Herren, wie siefahren, so sind sie auf gesessen. Wenn sie auch dumm war, hatte sie dochauch ihre Unschuld bewahrt. Und sie hatte große Lust zu heiraten; die arme