13.07.2015 Aufrufe

DAS GESCHLECHTLEBEN

DAS GESCHLECHTLEBEN

DAS GESCHLECHTLEBEN

MEHR ANZEIGEN
WENIGER ANZEIGEN

Erfolgreiche ePaper selbst erstellen

Machen Sie aus Ihren PDF Publikationen ein blätterbares Flipbook mit unserer einzigartigen Google optimierten e-Paper Software.

mißlungen, das Gespräch auf das Anstößige zu bringen. Als sie nach Hauśókamen, lda ersann sie endlich noch einen Plan. Sie ließ das Bad wärmen,und ordnete an, der Kutscher solle sie mit dem Schwamm bedienen. Sieentkleidete sich vollständig und begann in der Badewanne zu plätschern.Dann sagte sie zum Kutscher: „Zieh dich auch aus, legalles ab. Wirst michmit dem Schwamm und der Seife ein re ib en D er Kutscher zog sich aus, undbei ihm baumelte der Narr fast bis zu den Knicen herab. Die Dame sah ihnan und fragte: „Was ist das bei dir zwischen den Beinen?“ — „Das ist beimir, Herrin, ein Pferdchen.“ — „Und wie fütterst du es?“ — „Beim Weibeauf dem Wanst mit Mobn“. Da rief sie rasch einen Dienstboten und befahleine Hand voll Mohn zu bringen. Als der Mohn gebracht wurde, legte siesich auf die Matte hin, bestreute ihren Wanst mit Mohn und sagte: „Nun,füttere jetzt dein Pferdchen, denn es ist vielleicht hungrig“. Der Kutscherweigerte sich nicht, stieg auf sie auf und begann mit der Spitze ihren Wanstzu Stößern. So stößerte er eine zeitlang, bis er ihm ganz steif wie ein Balkengeworden war. Da rammte er ihn ein, wohin es sich gehört und begann zuschieben. Sie lag da und strampelte nur mit den Beinen, dann fragte sie:„Und was machst du da?“ — „Da ist eben, Herrin, ein Mohnkörnchen in dieVoz hineingeraten da suche ich es herauszubekommen und kann es absolutnicht finden“. Seit der Zeit fütterte der Kutscher täglich sein Pferd auf demWanst der Herrin und zog die Mohnkörnchen heraus. Hatte er aber dennochkein einziges anstößiges Wort gesagt, sondern wußte es immer zu umschreiben.Parallelen: Jumor ruskaho naroda v skazkach: Stydlivaja barynja. — Rus.zavjetnyja skazki, N. 36. — Anthropophyteia, I, N. 302.286. W icznyj korm yłeć.Odna barynia mała zwyczaj machaćcia czyryz sraku. Wona koły owdowiła,ta zawyła szaszni z łakejom. Łakcj buw uże pid litamy. U baryńi buwkonnyj zawód. Wona lubyła dywyćcia u wikno, jak żyrybćiw złuczajuf z kobyłamy.A sama u ce wremnia odtoburczuwała sraku i zakydała płattia naspynu. A łakej napruczuwaw swoho safona, pidchodyw do neji i hnaw jijiczyryz sraku. Tak powtarjałoś neskilky raz u deń. Projszow hod, piwtora,łakej zwiw sia ny naszo bidołasznyj, łedwe nohamy drygaw. Win uże chofiwrozszczytaćcia od neji, a wona ny puskała. Dawała jomu żałuwannia u trydorohy, aby fiko żyw. Łakej baczę, szo od neji trudno odkrutyćcia, stawprydumuwat, jak by od neji izbawyćcia. Raz jakoś pryjszłoś jomu kupaćciaz droworubom. Droworub buw parniaha zdorowyj, krasy wyj i motor nyj. Łakejpobaczyw, szo u parniahy chujaka zdorowyj, towstyj ta dowhyj, jak u dobrohołoszaka i każe jomu: A szo, chłopcze, ty choczysz hroszi zaroblą|? — Jak cetak zaroblat, jaż i to zaroblaju! — Ta ce zarobitok, czort zna szo, -a ja pytaju,szo choczysz hroszi zaroblat tak, jak sliduje. — Ta chtoż ny lube hroszyj?Szo ny bilsze, to łuczcze. — Nu, tak wot posłuchaj, ja tebe nauczu. — Pożałusta,pochłopoczy, mohorycz mij. — Ja tebe woźmu u pomosznyky do powarja,ty pobudysz tam nyd’ilu dwi, ny bilsze, a potim ty zajmysz dowżnośt druhu,horazda poważńiszu. — Ta szo tam take, może moja kudła ny wydyrże! —Ny bij sia, na ciu robotu ty zhodysz sia. — Ja boju sia, skaży szo, a to jai ny choczu; łuczcze budu drowa rubat. — Postoj, postoj, ny toropyś, ja tybiżywo rozkażu. Nasza barynia wdowa, jak i tybi zwisno. Wona mene czystozamuczyła; dwa-try razy w deń zastawia mene machat jiji czyryz sraku.Sama dywyćcia u wikno, lubujićcia, jak żyrybći kobył jibuf, a ja jiji iz zadu

Hurra! Ihre Datei wurde hochgeladen und ist bereit für die Veröffentlichung.

Erfolgreich gespeichert!

Leider ist etwas schief gelaufen!