DAS GESCHLECHTLEBEN

a u tebe, każyś, sława tybi Hospody, ie czym, bnłn Ь ц Pomnysz, mybuwało, jak z toboju umisfi służyły, tak ty u oskoli na chujowi widro wodydyrżaw. Da, cym ja ny obiżyn. — Nu wot, tak wyjdy do żenśkoji kupalnii ny podałeku od neji kupaj sia; ot tod’i pobaczysz, szo bude. — Wasyl Pytrowyczny dowho dumawszy, zawyrnuw sia i piszow do riczky. Pryjszowdo żenśkoji kupalni i staw z boku neji kupaćcia. Rozd’ihś do hoła, powyrnuwsia do kupalni perydom, postojaw trochy i poliż u wodu. Kupalnia buła obhorożynaszylowkamy tak, szo żenszczyny do d’iła ny rozdywyłyś, zahladały uszcziłky, nu dobre ny rozhlad’iły. Wasyl Pytrowycz popływ po wod’i i pyrydkupalnyju staw pławaf holiczyrwa, a chuj naroszne nadroczyw i derże joho uwerch, jak macztu. Żynszczyny wśi hołowy powytykały z zanawisu u oskiłi dywlućcia na joho. Wasyl Pytrowycz pobaczyw, szo wony uże wśi polubuwałyś,wyrnuw sia do beryha, wyliż i staw odiahaćcia. Od’ih sia, śiw naberyźi, zakuryw papirosu i rozhlada po storonam. A w cc wremnia ta kupałaśżinka joho towarysza z doczkoju; oto wony zahlad’iły, szo w Wasyla Pytrowyczazdorowyj, odijszły het-het od beryha, stały u prowułku, de win budeity i dożydajut. Win dokuryw papirosu, pidniaw sia i piszow. Nadojszownasuprotiw żinky towarysza, wona i kłycze joho: Posłuchajtc! zajd’ite, pożałujsta,k nam. — Win dohadaw sia, w czim d’iło, piszow slidkom za nymy.Prychodiut u dom, wona potiahła joho u spalniu i każe: Wot wam 25 rub. da,pożałusta, łożitieś so mnoju — pobałujim sia ńimnożkol — Win buw ny promach,rozłożyw jiji na krowafi i wymachaw dobre raziw z dwa, pidniaw siai piszow; ide po kalidoru, a doczka towarysza wyskoczyła z swojeji komnatyi pyryjniała joho: Posłuszajte, miłostiwyj gasudar, zachad’itie ka mnie, ja 10rub. dam. — Charaszo, dawajtie diengi. — Barysznia oddała 10 rubliw i lahłana krowat. Wasyl Pytrowycz ny dowho dumawszy, na neji i nu nachytuwaf.Wymachaw i ciu, pidniaw sia i piszow. Wyjszow win uże w śiny, wyskakujeprysłuha i szepcze: Diadyczku, hołubczyku zajdy do mene w kuchniu,ja try rubli dam. — Dawaj, tak i but, dla tebe i za try możno. — Piszowna kuchniu, koj jak z trudom wymachaw jiji, piszow. Na druhyj deń WasylPytrowycz zajszow do swoho towarysza u ławku; toj i pyta: Nu szo, brat,po mojemu sowitu iszczę ńihde ny pryjszłoś zarobyt? — Ńi, spasybi tybi,uczora biz małoho 40 rub. schwatyw. — De?! s koho że ce? — Ta ja nyznaju, chto wona; wona obłyczczam pochoża na twoju żinku, jak ja prypomynaju,fiko powna i potim jiji doczka dohadałaś, za czym ja do matyri zachodywi sybi zazwała, ja i tu, a pisla neji i prysłuha pokłykała; ja chofiw, buło,pitty uże na postojałe, ta żal buło odkazuwaćcia od 3 rub. i wona ńiczohosybi, smazływyńka, możno pozawyduwaf. — Nu wot, jaż tybi skazaw, szozarobysz, a s tych ty po skiko wziaw? — Ta barynia dała 25 rub., a doczka10 rub. — Nu, wot i jesf tybi na dorohu. — Ławosznyk sam roskazuje, atam dumky tak rojem i łytiat; ot jak raz, sukyn syn, mojich powymachaw,i sam sybi ny wire. A dali pyta: A jaki na obłyczcza doczka i prysłuha? —Doczka rostom trochy nyżcze tebe, powneóka, czorniawa, oczi kari i naszczoći małesyóka rodynka, a prysłuha tak średni oho rostu, też czorniawa,oczi kari i powneóka, odnym słowom wśi zdobnyóki. — A ty ny prymityw,de wony żywut? — Ta jak by tybi skazat, jak oto wyjdysz od kupannia iuże projdysz proułoczok, jakyj tianyćcia od oskoła, to treba powyrnut na li wo,tam dyrywjanyj dom, żylizom krytyj i worota doszczati, kraszyni syzoju kraskoju.— Ławosznyk poczuchaw hołowu i koneszno tawarysza wynuwatyt nystaw, win tut ny pry czim, a tiko skazaw jomu tak: Po wśich prymetach, ceTaraseyśkyj. 22