DAS GESCHLECHTLEBEN

weiß aber nicht, was daraus wird.“ — „Und ich hab’ gestern 2 Enten angesetzt— ich weiß aber nicht, was sie mir herausbringen“, fing die andereanf. Dem Kavalier aber war’s ganz zuwider worden, ihrem Geplauder zuzuhören,und damit es ihm nicht langweilig würde, schweigend neben ihneneinherzugehen, sprach er ebenfalls drein: „Hört, ich will euch erzählen: beimir sitzt ein Floh auf den Eiern, ich weiß aber nicht, was dabei herauskommenwird, was meint ihr dazu?44 — Die Dämchen wurden rot und alshätten sie’s nicht erraten, wechselten sie das Gesprächthema.Parallele: Mjeżdn druz. S. 28—29: V gosfinnoj.76. D’iw c z y n a p id p o łk o w n y k o m .Odna barysznia pry rozmowi z oficerom pro wojnu czasto z joho pidsmichała,szo win niczym ny odłyczyw sia, a soboju wona chwastałaś: Ech!oficery, buły na wojńi i ńi odnoho krysta ny połuczyły. Jak by ja buła oficerom,tak zrazu b połuczyła powyszenije i wsiakych ordyniw! Janypryminnopołkownykom buła b! — O! wy, bidowa osoba, ja wirju; połkownykom, nypołkownykom, a pid połkownykom objazatylno buły b. — Barysznia zrazupyryminyła rozmowu pro druhe.D as M äd c h en als U n te r o b e rs t.Ein Fräulein spottete öfters im Gespräch mit einem Offizier über ihn,daß er sich im Kriege nicht ausgezeichnet und prahlte: „Eh! es gab Offizierein der Schlacht und keiner hat ein Verdienstkreuz erhalten. Wenn ich Offizierwäre, hätte ich sofort einen höheren Rang und allerlei Orden erlangt.Ich wäre unbedingt Oberst geworden.“ — „0, Sie sind eine begabte Person,das glaube ich; ob Oberst gerade — lassen wir’s dahingestellt, — aber Unter(m)Oberst wären Sie sicherlich!“ Das Fräulein änderte sofort den Ton und lenktedas Gespräch auf etwas anderes ab.77. Ć iłk a , ja k p o p iw ś k y j ru k aw .* Odyn bahatyj panok zafijaw żynyćcia і chofiw wybraf sybi taku nywistu,fkotra iszczę ny probuwała, słowom skazaf, wybraw óiłku. A jak jiji uznaf?Zastawlat kożnu, szob pokazuwała, ńichto ny sohłasyćcia od ~sowisty- Winprydumaw taku sztuku: budu ja u kożnomu dwori, kudy zajidu swataćcia,pokazuwaf chuja i pytaty mu, szo wono za weszcz. Jak szo wona skaże:ny znaju, to znaczyf, wona iszczę ny probuwała; a jak nazwę joho chujom,to znaczyf, nże Suwała. — Tak win i zrobyw. Pryjichaw do odnoho pana inaczaw wysty rozhowor pro swatowstwo. Pomiszczyk toj z radistiu stawsohłaszaćcia oddaf swoju doczku. A żynych i każe: Imiejtie w widu, ja choczuwziaf za siebja niewinnuju, inacze ja nie sohłasien; ona mińe i darom nienużna. — Nu, bućTte pokojny, ja za swoju docz ruczajuś. — Nu, pozowitie jeje suda. — Uwichode wona u chatu, żynych pozdorowkaw sia i nydowho dumawszy, wyjmą chuja, kładę na stił i pyta: Uznajtie, czto etotakoje?— Da czto kromę możet byf u sztanach, chuj! — Wjerno, znaczyf, wy nehodltieś byf mojej niewjestoj; ja iszczu poskromniej. — Zawyrnuw sia i piszow.Pojichaw win do druhoho pana i tam także: Wyjmą chuja, kładę nastił i pyta u ny wisty: Czto eto takoje? — Wona po pyrwach zamniałaś, nychofiła kazaf, sowisno: N'iznaju, czto eto takoje. — Win buło obraduwaw siai każe sam sybi: Oce, znaczyf, ćiłka A dali każe jiji: Wot wy buditie mojejżenoj; ja wiżu, wy stojitie; eto u menia chuj. — Eto u was takoj chuj . . .Taraseyśkyj. 4