DAS GESCHLECHTLEBEN

uw porjadosznyj. Win buw ny z wysokoho zwanija, a kanpaniju wiw zsrednijo^rgliflijo^ bo win wse taky uczywś tam, de j ludy; łyboń projszowhyninaziju. Zańimaw sia win, jakby skazat, buw u piwczyśki, łyboń w archerejśkomuchori spiwaw, a potim wittila butto pyryjszow u opyrnyj tyjatyr.A z huberńi joho, każut, wziały i w Pytyrburh. Win chwaływ sia, szo buttonachorlyćcia w carśkomu tyjatri, nu może ny dałeko od carśkoho, wse rawno.Z’imoju win buw u Pytyrburźi, a litom żyw doma i wse lito hulaw, ńiczohony roby w, tiko j zaniatija, szo uchażuwaw za swojeju lubeznoju. Wona joholubyła zdorowo i duszi buwało ny czajała w jomu. V^ona wtuitiuryłaś w johokoneszno czyryz te, szo win buw na łycc ny ßobaflyj, a nawpaky dużejny-JiDikewaTyj, zodiahaw sia po poslidni mod’i i same hławne za te, szo win«siyw sia artystom; hromkie mennia — artyst! Hulały wony zawśihdy wmisti,zwykłyś wse rawno, jak ridni. Batky jich koneszno cioho ny zamiczały. Johobatko może i baczy w, tak win na ce ny zwyrtaw ńijakoji uwahy; mow wserawno, z kym chocze, z tym nychaj hula. A jiji batko buw proty cioho. Tak,jak win buw pip, to win ny chotiw ny to, szob joho doczka wyjszła za switśkohozamiż, a duże ny bażaw, szob wona hulała z kym nybud’ ny duchownym. Kochałyśwony hod, dwa i wże poriszyły skorisz pokonczyt d’iło. Raz wony u horodśkomusadu uże ny rano syd’iły u dwóch j miształy na szczot swatby: Hołuboczok mijsyzyńkyj, Wasyczka, ty uże ny raz mińi klaw sia, szo ty mene lubysz i szoty budysz mij, a ja twoja. Czyryz szo i ja tybi pryznałaś i odkryła wsiuprawdu, szo ja też tebe tilko lublu i ńikoły tybi ny zminiu. Szob ny tomyćciaduązojn i ny^-bolif взуеуптрх) dawaj my lubo w naszu zwjażym pokripsz£p-easwidytylstwujimBohom i lud’niy, szob uże ńichto ny zajiknuw sia, szo mjrkoohajimsia tak syta-Hra-^wityr. Koły nas obruczut zakonom Bożym, tod’iwsiakyj bude baczyt, szo my lubyłyś i kochałyś po prawd’i — wirno i budymlubyćcia do samoji smerty. — Prawda, moje duszyniatko, prawda, ja samdawno tak dumaju, ta wse bojuś zapytat twoho batyńka; ja desiat raz kazawi jiszcze skażu, szo ja tebe ^ rip k o ^i biz tebe_żyt ny możu,z tobojaJ w hrob pidu. Zawtra abo pisla zawtrioho pidu do twoho Gaflca,pobałakaju j jak szo win protiw cioho ny bude suprotywyćcia, to budu ładyt,szob poskorisz zhulat swalbu. Ja ny budu torhuwaćcia na szczot prydanoho,chocz ńiczoho ny dadut, tak wse rawno. Mińi hroszi ny nużni, u meneswoji je, a mińi nużną odna ty, biz tebe mińi bude swit nymyłyj. — Ny żuryś,mij sokółyku, ja chocz i ny zapytuwałaś^TTBatka, czy win oddast za tebe,czy ńi, a tak twerdo możu zawirjat, szo win mene lube — uważa j wse,szo ja zachoczu, bude po mojomu; pereczyt mojemu bażanniu ny bude. Nydumaju, szob win myne nywoływ — wo wsiakie wremnia mene błahosłowyt,chocz jomu i ny po nutru bude, to win dla mene, dla swoji lubymoji doczkyna wse sohłasyćcia. — Daj Boże, Katiusza, twpjimy ustamy ta nxed. pyt. Tymene ożywyła, u mene na duszi połekszało i powysyliło i od sercia, nynaczejak sto pudów odwałyło. Ja wse rawno, jak na swit narody w sia; a to menetak zalakały, szo ja bojaw sia pokazaćcia do twoho batka. Wse każut, szobutto win za switśkych ńi za szo ny oddast. — Ny wir, mij hołubczyku,ja whoworju joho, chocz win i ząjartaczyćcia. Szoż win bude mene syłuwatoddawat za hrywastych, koły ja i dywyćcia na jich ny choczu: Prychod’,Wasyczka, ny bij sia, batko mij ny odkażę. — Poćiłuwałyś wony raziw zpjat, pidniałyś i piszły. Prywodywsze jiji do domu, win piszow do sebe spat.Ciłu nicz jomu ny spałoś, wse misztaw, jak win bude swataćcia, jak budewinczaccia, jak bude żyt z mołodoju żinoczkoju i wse, wse do czysta. Na