DAS GESCHLECHTLEBEN

wona zna szo nybud’, czy ói. A dla cioho win prydamaw położyt u bryczku10 jajec pid syd’innia, de siade worożka. A dorohoju win musy w pry rozmowispytat jiji, czy wona zna, szo pid neju, czy ńi; jak szo ny zna, to hroszi budutmoji, a ja budu ny \yynowpi. a jak odhada, to ja pryznajaś i poprosiujiji, szob wona ny kazała, szo ja hroszi uziaw. — Ot kuczyr zapryh konyj ipiszow dołożyt panowi, szo końi wże hotowi. Treba buło spytat kojszo, prote, jak postupyt z worożkoju, jak szo wona ny zachocze jichat. — Prychodedo pana, pan zdaw takyj prykaz: Paniaj (= Pohaniaj) skorij do worożky ibiz rozhoworu wyzy jiji siudy, a jak ny zachocze jichat, to w policiju jijizabyrut. I skaży jiji, szo wona połucze tysiaczu rubliw hroszyj, jak odhada,de wony łyżat, abo chto ukraw, a jak ny skaże, de moji hroszi, tod’i pid sudjiji oddam, szob ny smuszczała ludej. — Kuczyr wysłuchaw taki reczi, śiw ipojichaw. Jide i sam sebe ny pomne, czy budyżywyj^ czy Pryjichawwin u syło, napyta w, de żywe worożka "StecEa" i pohrabywś do neji u chatu.Pozdorowkawś i każe: Nu, babusia, zbyraj sia, syczas pojidym do pana. —Czoho!? za czym? Boh z nym. — Ta ńi, ty ny roskazuj, a odiahaj sia, tajdy śidaj i pojidymo. — Ta szoż tam robyt, ja ńiczoho ny znaju. — Ta winczuw, szo ty dobre odhaduisz, tak win zwe poworożyt, de joho hroszi d’iwałyś,bo u joho 10000 rubliw hroszyj ukradyno. — Szoż pan kazaw, koły tyjichaw siudy? — Ta szoż, win kazaw tak: Nychaj skorisz jide i jak szo odhada,de moji hroszi, to tysiaczu rubliw dast, a jak ny wzna, to zasude i wOgtroh zasadę. — Worożka zrobyłaś, jak krejda biła, a w huzńi tiko: Tęń-teń— i dusza V pjatky wskoczyła, a serce jak tylaczyj chwist zatylipałoś, bowona Isama po sybi czustwuje, szo pryjdyćcia kruto tak, jak na sarnim d’iliwona ńi czorta ny pońimała, de szo robyćcia. Nu szoż, ńikudy d’iwaccia, trebajichat, szo Boh dast. Odiahajićcia i wychode z chaty; kuczyrowi wona nypodaje wy du, szo ńiczoho ny zna. Wychodiut wony do tarantasa i u obojichaż żyżky trjasućcia. Worożka bojićcia, szo jiji prypade na orichy za te, szowona dure świtom, a kuczyr bojaw sia toho, szo worożka zna i roskaże wsiujpraWdrr^ chto jich ukraw. Kuczyr iszczę ny tak trusyw, bo iszczę maw naćfiju,może wona ńiczoho ny zna. Koły stały śidat na tarantas, czy pak nabryczku, a Stecha jak z rodu na jich ny jizdyła, to lizła na bryczku z strachomi w też wremnia w duszi buła dowolna, szo dożdałaś takoji częsty, szojiji na pari wyzut ta iszczę w taki bohati bryczći z mjakoju poduszkoju. Wonazlizła na bryczku ta jak szlopne zrazu zadnycyju w syd’innia, a poduszka jakuhnułaś, a worożka i nohy zadrała. Ta tod’i z samodowolnosty i smijećcia:Oce tak śiła, jak kwoczka na jajcia. — A kuczyr poczuwszy ći słowa i usziPPIŁStyw, duma sybi: Po czim że wona, bisowa baba, zna, szo u neji jajciapid zadnycyju? Wyjichały wony za syło, kuczyr i dawaj pryznawaćcia: babusia,ja baczu, szo ty wse znajisz, chto szo robe i znajisz, szo ja hrosziwziaw; to pożałusta, ny każy panowi, szo ja wziaw, a my łuczcze z tobojupodiłymoś hriszmy. — Worożka zrazu odijszła, bo ce jiji na ruku, jak medompo hubach chto maznuw jiji; wona zrazu zuaj&kjttyła, szo zrobyt. — Stechatrochy podumała i pisla nydowhoho mowczannia każe kuczyrowi: Ot szo, dobryjczołowicze; diłyćcia ja z toboju ny stanu, bo tod’i mińi propadat, winmene zasude, u katorhu zatasuje; ja dowżna skazat prawdu. — Babusia, radyBoha, ny huby~mene7;ja tebe wik budu diakuwat. — Nu, ta Boh z toboju, jany skażu, szo ty wziaw, a ja tiko skażu, de hroszi łyżat. A łuczcze wsioho,szob ny podumały na tebe, ty z toho mista pyrynysy jich panowi pid schidći,de win czasto chode, ja tak i skażu. — Ta ńi, babusia, tak ny wdobno, mo-