xxiii Ïανελληνιο ÏÏ Î½ÎµÎ´Ïιο ÏÏ ÏÎ¹ÎºÎ·Ï ÏÏεÏÎµÎ±Ï ÎºÎ±ÏαÏÏαÏÎ·Ï & εÏιÏÏÎ·Î¼Î·Ï ...
xxiii Ïανελληνιο ÏÏ Î½ÎµÎ´Ïιο ÏÏ ÏÎ¹ÎºÎ·Ï ÏÏεÏÎµÎ±Ï ÎºÎ±ÏαÏÏαÏÎ·Ï & εÏιÏÏÎ·Î¼Î·Ï ...
xxiii Ïανελληνιο ÏÏ Î½ÎµÎ´Ïιο ÏÏ ÏÎ¹ÎºÎ·Ï ÏÏεÏÎµÎ±Ï ÎºÎ±ÏαÏÏαÏÎ·Ï & εÏιÏÏÎ·Î¼Î·Ï ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
τα πειραµατικά µας αποτελέσµατα (Σχ. 2β). Η κορυφή στα ~370 cm -1 είναι η πιο λεπτή από τις τρεις εφόσον αποτελείται από<br />
ένα µόνο IR φωνόνιο, το οποίο σχετίζεται µε ταλαντώσεις των ατόµων του οξυγόνου και εποµένως µετατοπίζεται<br />
ενεργειακά µε την ισοτοπική αντικατάσταση. Η φαρδυά κορυφή στα ~280 cm -1 αποτελείται από τρία IR φωνόνια, δύο από<br />
τα οποία σχετίζονται µε ταλαντώσεις των ατόµων του οξυγόνου και ένα µε ταλαντώσεις των ατόµων Cu. Για το λόγο αυτό, η<br />
ενεργειακή του µετατόπιση αναµένεται να είναι τα ~2/3 της ολικής, όπως προκύπτει και πειραµατικά. Επιπλέον, το εύρος<br />
αυτής της κορυφής µειώνεται µε την ισοτοπική αντικατάσταση, γεγονός που υποδηλώνει ότι αποτελείται από αρκετά άτοµα,<br />
µερικά από τα οποία επηρρεάζονται από την αντικατάσταση του 16 Ο από το 18 Ο και άλλα όχι.<br />
Σχ. 2. Φάσµατα Raman της ένωσης<br />
La 1.85 Sr 0.15 Cu 16 O 4 σε παράλληλες και<br />
διασταυρωµένες πολώσεις (α) και της ένωσης<br />
La 1.875 Sr 0.125 CuO 4 σε παράλληλες πολώσεις και<br />
για τα δύο ισότοπα (β).<br />
Σε µία παλαιότερη εργασία, τα δύο από τα τρία φωνόνια (η 150 και η 370<br />
cm -1 ) θεωρήκε ότι σχετίζονται µε ΤΟ ενεργα κατά IR φωνόνια συµµετρίας B 1u και<br />
B 2u , µε ιδιοδιανύσµατα κατά µήκος των επιπέδων CuO 2 , ενώ δεν υπάρχει σαφής<br />
ταυτοποίηση της ~280 cm -1 κορυφής [7]. Παρόλο που οι νέες κορυφές οφείλονται<br />
σε IR φωνόνια, τα δεδοµένα µας υποδηλώνουν ότι αυτή η ταυτοποίηση είναι<br />
λανθασµένη και ότι σχετίζονται µε ταλαντώσεις φωνονίων κυρίως κάθετα στα<br />
επίπεδα CuO 2 (άξονας c). Επιπλέον, η ενεργειακή µετατόπιση της κορυφής στα<br />
~370 cm -1 λόγω της ισοτοπικής αντικατάστασης του οξυγόνου και η καλή<br />
συµφωνία µε το νόµο του απλού αρµονικού ταλαντωτή, υποδηλώνει ότι αυτή η<br />
κορυφή πρέπει να οφείλεται κυρίως στα άτοµα του οξυγόνου, σε διαφωνία µε την<br />
προηγούµενη ταυτοποίηση της συγκεκριµένες κορυφής µε άτοµα τόσο του<br />
οξυγόνου όσο και του Cu [7].<br />
Η παραβίαση της συµµετρίας αντιστροφής, που είναι απαραίτητη προκειµένου<br />
να ανιχνευθούν τα ενεργά κατά IR φωνόνια στα φάσµατα Raman, µπορεί να<br />
οφείλεται στην αντικατάσταση του La από Sr. Σε αυτή την περίπτωση, η ένταση<br />
των τριών νέων κορυφών θα έπρεπε να αυξάνεται συνέχεια µε την αύξηση του<br />
εµπλουτισµού x. Κάτι τέτοιο όµως δε συµβαίνει, εφόσον η ένταση των<br />
συγκεκριµένων κορυφών µειώνεται στις υπερεµπλουτισµένες συγκεντρώσεις. Ένα<br />
άλλο ερώτηµα που προκύπτει, είναι η πιθανή συσχέτιση των τριών κορυφών µε την<br />
ορθοροµβική φάση. Όπως φαίνεται από το Σχ.1, η ένταση της κορυφής στα<br />
~370cm -1 σταδιακά µειώνεται κατά την µετάβαση από την ορθοροµβική στην<br />
τετραγωνική φάση. Ωστόσο, τόσο αυτή όσο και η κορυφή στα ~150 cm -1 φαίνονται<br />
καθαρά ακόµα και στην τετραγωνική φάση (Σχ. 2α).<br />
Στο Σχ.3 παρουσιάζεται η µέγιστη θερµοκρασία στην οποία εµφανίζεται η<br />
κορυφή στα ~280 cm -1 , για όλες τις συγκεντρώσεις που µελετήθηκαν, σε<br />
συνδυασµό µε τη θερµοκρασία µετάβασης αυτών των ενώσεων. Είναι φανερό<br />
ότι η µέγιστη θερµοκρασία εµφάνισής της σχετίζεται άµεσα µε τη θερµοκρασία<br />
µετάβασης. Ακόµη και το πλατώ που παρουσιαζει το Τ c αναπαράγεται σε αυτό<br />
το σχήµα. Προκύπτει εποµένως ότι η παραβίαση της συµµετρίας αντιστροφής<br />
και η εµφάνιση ορισµένων IR φωνονίων στα φάσµατα Raman, στις<br />
υπεραγώγιµες συγκεντρώσεις, σχετίζεται µε τοπικές πλεγµατικές<br />
παραµορφώσεις. Οι παραµορφώσεις αυτές µπορεί να προέρχονται από την<br />
αντικατάσταση του La από Sr, ωστόσο παραµένει άγνωστο γιατί µειώνεται η<br />
σχετική ένταση των κορυφών αυτών στις µεγάλες συγκεντρώσεις Sr. Όποιος και<br />
αν είναι ο λόγος που οδηγεί στη µείωση της συµµετρίας, τα δεδοµένα µας<br />
υποδηλώνουν ότι για συγκεκριµένες συγκεντρώσεις και για χαµηλές<br />
θερµοκρασίες οι τοπικές παραµορφώσεις του πλέγµατος αποκτούν µία µεγάλης<br />
εµβέλειας τάξη. Κανείς θα µπορούσε να θεωρήσει ότι αυτά τα φαινόµενα είναι<br />
δυναµικής φύσεως και στις χαµηλές θερµοκρασίες δηµιουργούν µία τάξη<br />
µεγάλης εµβέλειας, η οποία µπορεί να ανιχνευτεί µε τη φασµατοσκοπία Raman.<br />
Η συσχέτιση αυτής της τάξης µε το Τ c είναι µία ένδειξη ότι αυτό το δυναµικής<br />
φύσεως φαινόµενο σχετίζεται µε την υπεραγωγιµότητα.<br />
Σχ. 3. Η εξάρτηση της µέγιστης θερµοκρασίας<br />
εµφάνισης της κορυφής στα ~280 cm -1 από τη<br />
θερµοκρασία και τον εµπλουτισµό.<br />
Σε αυτή την εργασία µελετήθηκε συστηµατικά η εµφάνιση IR φωνονίων στα φάσµατα Raman. Προτάθηκε µία<br />
ταυτοποίηση των απαγορευµένων από τη συµµετρία φωνονίων, βασιζόµενη στην εξάρτησή τους από τον εµπλουτισµό, τη<br />
θερµοκρασία και την ισοτοπική αντικατάσταση. Και οι τρεις κορυφές συσχετίστηκαν µε IR φωνόνια µε ιδιοδιανύσµατα<br />
παράλληλα στον c άξονα. Η µέγιστη θερµοκρασία εµφάνισης αυτών των κορυφών εξαρτάται από την περιεκτικότητα Sr και<br />
τη θερµοκρασία µε όµοιο τρόπο µε το Τ c . Το γεγονός αυτό µπορεί να οφείλεται στο σχηµατισµό τοπικών παραµορφώσεων<br />
του πλέγµατος που παραβιάζουν τη συµµετρίας αντιστροφής, όπως λωρίδες (stripes) και πολαρόνια.<br />
[1] B. Keimer, N. Belk, R.J. Birgeneau, A. Cassanho, C.Y.Chen, M. Greven, M.A. Kastner, A. Aharony, Y. Endoh, R. W.<br />
Erwin, and G. Shirane, Phys. Rev. B 46, 14034 (1992).<br />
[2] S. Sugai, Phys. Rev. B39, 4306 (1989); S. Sugai et al., Solid State Commun. 76, 371 (1990).<br />
[3] W.H. Weber, C.R. Peters, and E.M. Logothetis, J. Opt. Soc. Am. B6, 455 (1989).<br />
[4] G. Burns, G.V. Chandrashekhar, F.H. Dacol, and M.W. Shafer, Solid State Commun. 68, 67 (1988).<br />
[5] D. Lampakis, E. Liarokapis, and C. Panagopoulos, Phys. Rev. B 73, 174518 (2006).<br />
[6] A.V. Bazhenov, C.B. Rezchikov, and I.S. Smirnova, Physica C 273, 9 (1996).<br />
[7] S. Sugai, Physica C 185-189, 76 (1991).<br />
140