Bekijk het PDF bestand.

UITLEG.
NEBUKADREZAR, H. 25 : 1-14.
In den aanhef is dit stuk gekenschetst als profetie over het volk van
Juda en Jeruzalem. Met vs. 15 begint een nieuw gedeelte, dat zich wel
bij vs. 1-14 aansluit en daarop ook betrekking heeft (vgl. vs. 9 en vs. 15);
maar vs. 1-14 geldt Juda, vs. 15-38 de andere volken, die in vs. 9
terloops genoemd zijn.
Deze profetie wordt nauwkeurig gedateerd: Jeremia heeft haar ontvangen
in het vierde jaar van Jojakim, het eerste jaar van Nebukadrezar.
Het gericht des HEEREN, dat de profeet nu al drie en twintig jaar
gepredikt heeft, begint zich met dezen nieuwen koning van Babel scherper
af te teekenen. Door hèm zal God het gericht over Juda voltrekken,
daarom ontvangt Jeremia juist in het jaar van diens troonsbestijging
deze profetie. In datzelfde jaar krijgt hij het goddelijk bevel, zijne
profetieën te boek te stellen (H. 36).
3 Jeremia ziet terug op zijne loopbaan : al zóó langen tijd, drie en twintig
jaar, heeft hij het van God ontvangen woord aan het volk gebracht.
Ook al was het hem wel bitter zwaar gevallen, ja, al wilde hij soms het
goddelijk woord achterhouden, omdat het hem maar spot en vijandschap
bracht (20 : 9), toch was hij in den dienst van zijn Zender gebleven, hij
was blijven gehoorzamen aan de goddelijke roeping zijner jeugd (1 : 4-10).
Voortdurend heeft hij tot zijn volk gesproken; zeker hebben wij in het boek
Jeremia niet alle woorden van den profeet (vgl. Joh. 20 : 30, 31; 21 : 25).
Maar het volk heeft nooit naar de boodschap Gods willen luisteren,
4 ook niet bij de vroegere profeten; altijd had het Gods roepstem in den
wind geslagen (7 : 13, 25; 11 : 8, 10; 13 : 10, 11; 16 : 11, 12; 17 : 23;
5 18 : 12; 19 : 15; 22 : 21; 34 : 14). Die boodschap was : bekeert u, dan
zult ge in uw land mogen blijven wonen. Jeremia maakt hier geen
onderscheid tusschen zichzelven en de vroegere profeten; de eisch der
bekeering, tot een volk gericht, moet door de individuén verwerkelijkt
worden, in de dagen van Amos zoo goed als in den tijd van Jeremia.
Zeker komt in het boek Jeremia deze profeet als persoonlijkheid in
zijne verhouding tot God bijzonder scherp uit; maar dit geeft geen
recht, hem te stempelen als den vader van het individualisme, zooals
dat is gedaan. De belofte van vs. 5b herinnert aan Ex. 20 : 12 en Deut.
6 5 : 16. De HEER eischte trouw aan zijn dienst (vgl. Ex. 20 : 3) en
verbood afgoderij (vgl. Ex. 20 : 4-6); aan gehoorzaamheid verbond