Bekijk het PDF bestand.

Jeremia 31 : 23. UITLEG. 95
23 Juda heilig land, vs. 23-25. — Op het oogenblik, dat deze profetie
geschreven werd, was het land van Juda geschonden. Door de schuld
van het volk. De verwoesting van Jeruzalem met den tempel komt
daar nog bij! Is dat dan het land van Gods uitverkoren volk?! Maar
het zal weer anders worden! Wanneer God redding brengt, dan zullen
de feestgangers, die zich naar Jeruzalem opmaken, werkelijk nog weer
mogen bidden, dat God zijn stad zegene. Psalm 122 geeft ons een
illustratie van zulk een zegenbede. Dan wordt in Jeruzalem weer God
gediend; daarom mag 't dan weer „rechtvaardige woonstee" heeten;
dan is Zion, bevrijd van de sporen van heidensch geweld, weer aan
den HEER gewijd, „heilige berg" (Jes. 66 : 20; Zach. 8 : 3; vgl. Ps.
24 2 : 6; Ps. 48; Joël 3 : 17). Het geheele volksleven zal dan in al zijn
rijke schakeeringen weer tot zijn recht komen; zoowel steedsche cultuur
25 als landbouw en veeteelt zullen Juda verrijken, zoodat alle uitgeputte,
moedelooze menschen weer Opleven.
26 Vs. 26 is in den samenhang als een woord van Jeremia zelven te verstaan.
Wij zouden kunnen denken aan een droomtoestand, waarin de
profeet de voorafgaande openbaringen zou ontvangen hebben, waarbij
wij zouden kunnen wijzen op 30 : 5, 6; 31 : 3, 15. Of aan een toestand
van extase, waarin hij verkeerd zou hebben, vgl. Zach. 4 : 1. De beteekenis
is: Jeremia heeft zulk een heerlijke toekomst mogen zien, dat hij, in
de droevige werkelijkheid teruggekeerd, nu uitspreekt, hoe goed het
hem was. Wij hebben hier dus een persoonlijke uiting van Jeremia,
die ons niet behoeft te verbazen, en die wij niet als onbegrijpelijk mogen
schrappen, zooals VoLZ doet. Van alle profeten heeft immers Jeremia
zich juist het meest persoonlijk gegeven en uitgesproken.
27 Een nieuwe tijd, vs. 27-30. — Een ander tafereel. Door oorlog en
ballingschap zijn zoowel het noordelijk als het zuidelijk rijk dun bevolkt.
Het land ligt daar als een akker — dáár komt God, de Almachtige, als
28 Zaaier, en Hij zaait menschen en vee uit ! Vgl. Gen. 47 : 23. Eerst was
Hij erop bedacht geweest (It. „zooals Ik erover gewaakt had", evenals
in 1 : 12) om te straffen, wat hier gezegd wordt met duidelijke herinnering
aan 1 : 10 (vgl. 18 : 7). Maar zooals de HEER vroeger Zich
het oordeel over het schuldige volk ten doel gesteld had, zóó zal het
Hem dan erom te doen zijn, dat volk te herstellen (weer een heenwijzing
naar de roeping van Jeremia, 1 : 10).
29 Blijkens Ez. 18 : 2 werd door de ballingen van de eerste wegvoering
in Babel het spreekwoord gebruikt : „de vaders hebben onrijpe druiven
gegeten en de kinderen stroeve tanden gekregen". D. i.: wij lijden door
de schuld van onze vaderen. Dit werd blijkbaar Ook in Juda gezegd.
Welnu, als die nieuwe tijd dáár is, zal dat niet meer gezegd worden!
Maar — voegt Jeremia eraan toe — zOO is het ook niet zuiver gezien;
God is wèl rechtvaardig en straft wie schuldig is. Ezechiël geeft hiervan