Bekijk het PDF bestand.

Jeremia 37 : 4. UITLEG. 117
komst vragen, en dat laatste is het hier. Er is gezegd 1) : Zedekia heeft
dat niet ernstig gemeend, hij duchtte geen gevaar, maar hij wilde den
profeet nu eens goed laten voelen, dat diens onheilsprofetieën toch maar
niet uitkwamen! Maar deze verklaring is in strijd met de gegevens van
het bericht, die slechts één opvatting toelaten: de koning meende zijn
verzoek ernstig. En we kunnen dat ook heel best begrijpen. Al was de
oppervlakkige massa gerust, hij zag wel verder en hij was tenslotte toch
de verantwoordelijke persoon, al was hij te zwak van karakter om zelfstandig
te zijn. Misschien zal zijn geweten ook wel gesproken hebben,
omdat hij den eed van trouw aan den machtige, die hem eens koning
maakte, niet gehouden had. Zoo komt de figuur van dezen laatsten
koning van Juda hier weer scherp uit : hij is niet gerust, hij vraagt
den profeet naar de toekomst; en als deze hem, gelijk tevoren, alleen maar
het oordeel kan aanzeggen, komt hij toch niet tot bekeering.
4 Ter verklaring van dit verzoek aan den profeet wordt nu een korte
mededeeling ingelascht. Jeremia was op dat oogenblik nog vrij man en
nog niet gevangen gezet. Dit ziet op hetgeen volgt, het verhaal van de
5 arrestatie van den profeet en zijn gevangenschap. Zedekia had den
koning van Egypte om hulp tegen Babel gevraagd (Ez. 17 : 15); de
vijand had daardoor het beleg tijdelijk moeten staken.
6 Jeremia voldoet aan het verzoek van den koning en raadpleegt zijn
God; dat staat hier niet vermeld, maar moeten we er bij denken. En
7 dan krijgt hij antwoord. Hij moet aan Zedekia zeggen, dat de hulp van
Egypte niet afdoende zal zijn en het Egyptisch leger naar Egypte zal
8 terugkeeren. (Ez. 30 : 21). De legermacht van Babel zal terugkomen
9 en met Jeruzalem afrekenen. Men moet zich niet door ijdele hoop
10 laten misleiden! Ja, al gebeurde het onmogelijke, dat het machtige
leger van den vijand verslagen werd, zoodat er nog maar enkele
zwaargewonden van in leven bleven, dan zouden die enkelen nóg
Jeruzalem innemen en verbranden. Het is immers God, die zoo zijn
oordeel voltrekken zal.
11 Jeremia als overlooper gevangen gezet, vs. 11-16. — In dienzelfden tijd
van de onderbreking van het beleg, zeker kort na het in vs. 3-10 verhaalde,
wilde Jeremia naar zijn geboorteland gaan om daar in rechte
(„onder het volk") een hem toegekend erfdeel te aanvaarden. Wilde
de profeet dat doen, dan moest hij van dèze gelegenheid gebruik maken.
Het was niet zijn bedoeling, Jeruzalem en zijn volk in den komenden
nood te verlaten. Als men hem ongehinderd had laten gaan, was
hij zeker teruggekeerd. Had hij zich aan alle gevaar willen onttrekken,
dan had hij dat al veel eerder kunnen doen. Waar het bij de erfenis
13 om ging, is niet uit te maken. De aangewezen weg was door de
1) Do or CORNILL.